برخی رسانههای کُردی در ترکیه گزارش دادند که اعضای کشته شده پ.ک.ک در جریان جنگ با ترکیه، بدون اطلاع خانوادهشان در قبرستان و بدون نام و نشان دفن شدند و اجساد حتی پس از شناسایی نیز به خانوادهها تحویل داده نمیشود.
گروه دوستی کردها در پارلمان اروپا از سازمان منع استفاده از سلاحهای شیمیایی (OPCW) و سازمان ملل خواست تا هیئتی را به کردستان عراق بفرستند تا هرگونه استفاده از تسلیحات شیمیایی را توسط ارتش ترکیه در جریان عملیات نظامی خود در کردستان عراق بررسی کنند.
فاطمه امارا کودکی از ماکو در روستایی مرزی بود که حتی مدرسه هم نرفته بود! او در خانوادهای فقیر که در مراتع در فصل بهار و تابستان به چرای گوسفندان مشغول بودند، بزرگ شد. او و دختر عمویش با هم بازی میکردند که فریب پژاک را خوردند و به قندیل آمدند.
رهبر حزب اپوزیسیون DEVA علی باباجان گفته است که وقتی دولت باغچلی، رهبر راست افراطی (MHP) مسئله کردها را «از جایی که در آنکارا نشسته است» انکار میکند، کارش بیمعنی است و به او توصیه کرده است که برای درک مشکلات آنها با مردم محلی در جنوب شرقی ترکیه صحبت کند.
نایله محمد، یکی از اعضای سازمان حقوق بشر عفرین، با اشاره به اینکه از زمان کنترل ترکیه بر عفرین، جنایات علیه زنان به امری عادی تبدیل شده است، گفت که ترکیه باید به دلیل جنایات جنگی تحت تعقیب قرار گیرد.
دفن اعضای گروههای مسلح و تروریستی در اقلیم، بار دیگر این سوال را به ذهن متبادر میسازد که چرا اقلیم اجازه فعالیت و حتی دفن اعضای گروههای مسلح را در خاک خود میدهد؟ چون این اقدام، قطعا با اطلاع و اجازه دولت اقلیم صورت گرفته است. این امر در حالی صورت گرفته که دولت اقلیم به هنگام مقابله مثل دولت ایران با گروههای مسلح، مدعی نقض حاکمیت خود میشود! اما در برابر اقداماتی که از داخل خاک آن صورت گرفته، مسئولیتی نمیپذیرد.
دمیرتاش، رئیس سابق حزب دموکراتیک خلقها که بیش از پنج سال است که در زندان حضور دارد، از دولت جدید آلمان خواست تا علاقه بیشتری به نقض حقوق بشر در ترکیه نشان دهد و خاطرنشان کرد که آنها نباید ترکیه را محدود به رئیسجمهور اردوغان ببینند.