«پ ک ک وپژاک» از سواد و آگاهی پایین و احساسی بودن کودکان والبته خانواده های آنها نهایت استفاده را می برند.

این شاید بزرگترین جنایت به نام آزادی باشد که «پ ک ک» حس عاطفی و عاشقی را در نوجوانان جذب شده سرکوب می کند.

تلاش های فراوانی برای یافتن و بازگرداندن پسرم از آن گروه ها انجام دادیم، امال متاسفانه همه آنها بی نتیجه بود.

همه خوب میدانیم که «پژاک» مهره «پ ک ک» برای جذب نیرو، آموزش واعزام آنها به ترکیه وسوریه است.

بعد از دوسال اتفاقی برادرم را در یکی از کانال های وابسته به پ.ک.ک دیدیم و آن زمان بود که فهمیدیم پس از فرار از زندان به پ.ک.ک ملحق شده است.

متعاقب انتشار گفتگوی دیدبان حقوق بشر کردستان ایران با تعدادی از اعضای سابق گروه پ ک ک و بیان برخی موارد در خصوص فرماندهان آن گروه از جمله «لیلا عفرین»، «شورش بوکان» و «دلخواز بینگول»، برخی دیگر از اعضای جدا شده از پ ک ک/ پژاک با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران تماس گرفته و […]

خانواده ها هرگز اجازه پیدا نمی کنند که کودکان خود را ببینند تا آنکه پژاک خبری از کشته شدن آنها منتشر کند.

پسرم را با سختی های بسیار بزرگ کردم و الان بیست سال است که از یونس بی خبرم، واقعا چرا «پ ک ک» جوابی به ما نمی دهد؟

رهبران پژاک پاسخ دهند که ترکیه چه ارتباطی به من و پسرم دارد و چرا آنها باید فرزندم را در یک مملکت غریب به کشتن بدهند؟