دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در ادامه گفتگوهای مستمر خود با خانواده قربانیان جنایات گروه پ ک ک/ پژاک با برادر «میلاد یوسفی» یکی دیگر از قربانیان گفتگویی را ترتیب داده است.
خانواده میلاد یوسفی پس از چندین سال که از جداییش می گذرد،هیچ خبر و اطلاعی از سرنوشت میلاد ندارند چرا که پژاک تا به امروز با تنها برادر و عضو خانواده میلاد اصلا تماسی نداشته است!
یکی از رویکردهای ثابت گروه هایی شبه نظامی چون پ ک ک/ پژاک است که بعد از یک یا چندسال از کشته شدن کودکان، به خانواده ها اطلاع می دهند که فرزندانشان کشته شده و در اغلب موارد هم از محل دفن آنها خبری نمی دهند.
بنا به گفته اکثر خانواده ها، پژاک معمولا به آنها فشار آورده که چرا با رسانه ها در خصوص فرزندانشان گفتگو کرده اند، تا بلکه آنها بتوانند در سایه سکوت رسانه ای، کماکان به «نقض حقوق شهروندان کردی» ادامه دهند.
یکی دیگر از نکات قابل تامل این است که رویکرد گروه های شبه نظامی چون پژاک در استفاده از کودکان در جنگ، بر خلاف تعهدی است که آنها در «کنوانسیون ژنو» مبنی بر عدم استفاده از کودکان کمتر از ۱۸ سال داشتند.
شاید بتوان فریب و ربایش نوجوانان، جوانان و البته کودکان کُرد و سپس مسلح کردن و استفاده از آنها برای اغراض و منافع رهبران گروه های شبه نظامی چون پژاک و پ ک ک را تنها دستاورد و هدیه مدعیان دفاع از حقوق مردم کُرد دانست.
در واقع این اقدامی ناقض حقوق بشری است که این گروه ها به طور مستمر به انجام آن اصرار می ورزند.
متن کامل گفتگو به شرح زیر است:
زمانی که میلاد نوجوان بود مادر و پدر ما از هم طلاق می گیرند و ما بچه ها در خانه مادر بزرگمان زندگی کردیم و البته مدتی هم من و برادرم (میلاد) با هم در خانه ای اجاره ای روزگار گذراندیم.
مشکلات خانوادگی باعث شد که میلاد به سمت مواد مخدر گرایش پیدا کند و البته بین من و میلاد هم اختلاف نظر و تنش ایجاد شد.
به هرحال شرایط به نحوی پیش رفت که من و میلاد مدتی را مشغول کولبری بودیم تا به این نحو امرار معاش کرده باشیم.
یکی از همان شب هایی که مشغول به این کار بودیم، گویا میلاد متاثر از مواد مخدر بود و با اعضای پژاک مواجه می شود، آنها که متوجه شرایط ناپایدار و مشکلات زندگی او می شوند از این موقعیت سواستفاده کرده و میلاد را فریب می دهند.
پس از سال ها که از زمان جدا شدن میلاد می گذرد، امروز هیچ اطلاعی از سرنوشت برادرم ندارم و پژاک اصلا خبری از وضعیت او به من نداده است.
امیدوارم بتوانم به زودی خبری از برادرم داشته باشم و از هر دولت و سازمانی که بتواند اطلاعی از وی دهد تقاضا می کنم به ما کمک دهد.
* دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در خصوص این افراد همچنان به پیگیری های خود تا دست یابی به نتیجه ای مشخص از سرنوشت نامعلوم شهروندان کرد گرفتار شده در گروه های شبه نظامی ادامه می دهد.
