بیانیه دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد درک ناقص سران گروه‌های مسلح کُرد از تاریخ و مفهوم ملت

  • ۲ ماه قبل

یک گروه مسلح، در حال نظریه‌پردازی برای یک ملت است!

عبدالله مهتدی دبیرکل گروه مسلح و خشن کومله، در سخنانی عجیب و مضحک مدعی شده است: «پروژه یک کشور- یک ملت در ایران شکست خورده است»!

این سخنان عجیب در فضای مجازی، واکنش گسترده و انتقادی بسیاری از اندیشمندان، مورخان و تحلیلگران سیاسی را برانگیخته است. بسیاری از منتقدان خود مخالف نظام سیاسی حاکم در ایران هستند، اما سخنان مهتدی آنقدر مضحک و بی‌اساس است که باعث شده همه به مخالفت با آن اقدام کنند. البته مشخص نیست حوزه مطالعاتی آقای مهتدی جز اسلحه و زندگی کوهستان و ترور، چیست؛ اما نکات زیر در مورد سخنان وی بسیار قابل توجه است:

 

  1. این سخنان را نه یک استاد دانشگاه و مورخ که رئیس یک فرقه مسلح با سوابق انشعاب و اختلاف و درگیری مسلحانه و حذف فیزیکی بیان کرده است. به عبارت دیگر، مهتدی نمی‌تواند یک گروه را اداره کند، اما در مورد تاریخ یک کشور نظر می‌دهد. مهتدی نمی‌تواند در منطقه جغرافیایی کردزبان ایران- کردستانات- نیروی کافی را جذب نماید، اما خود را مورخ و صاحب‌نظر در امر تاریخ یک کشور بزرگ و قدیمی می‌داند.
  2. اطلاق واژه پروژه به موجودیتی تاریخی به نام ایران، نشان از عمق بی‌سوادی و عداوت رئیس یک فرقه مسلح دارد. پروژه ساختنی است، آیا ایران در طول تاریخ وجود نداشته است؟ اگر ایران، پروژه است، گروه مسلح کومله چیست؟ اگر یک کشور در طول چند هزار سال همواره وجود داشته و هرگز مستعمره نشده است، نام این روند تاریخی، تمدن و قدمت است نه پروژه! پروژه، گروه‌های مسلحی هستند که به نام مردم کردستان، کودکان آنها را به عنوان سرباز و نیروی مسلح به مسلخ می‌فرستند و از فعال افتصادی اخاذی می‌کنند و جنازه اعضای خود را نیز در کوهستان رها می‌کنند. پروژه، کومله است که یک خط جواب در مورد اثرات و دستاوردهای چند دهه نزاع مسلحانه منتشر نکرده است! ایران‌ستیزان حرفه‌ای و دشمنان کردها و کردستان، همان جنایتکاران آدمکشی هستند که درک نمی‌کنند وجب به وجب خاک ایران، ۸۵ میلیون مالک و صاحب دارد و متعلق به یک تاریخ و تمدن چندهزار ساله است و اتفاقا کُردها بخش مهم و جدایی‌ناپذیر این تاریخ هستند. مهتدی با گروه حداکثر ۲ هزار نفره‌اش در مورد یک کشور چند هزار ساله، نظرات مضحک می‌دهد!
  3. دیدبان بارها به سران گروه‌های مسلح توصیه کرده به جای ابراز نظرات شاذ و احمقانه، به این سوالات پاسخ دهند: نیروهای مسلح شما در مرزهای غربی ایران چه می‌کنند؟ چرا مردم عادی را به قتل می‌رسانید؟ چرا از کودکان به عنوان سرباز و عامل مسلح و نظامی استفاده می‌کنید؟ چه کسی به شما مجوز داده پروژه تخریب کردستان و توسعه‌نیافتگی مناطق کردنشین ایران را به عنوان دفاع از حقوق بشر جا بزنید؟ چرا حقوق بشر ادعایی شما از لوله تفنگ و بمب و ترور، خارج می‌شود؟ ثمره چند دهه ترور و زندگی در کوهستان برای اعضا و ثروت هنگفت برای شما، چه بوده است؟ اگر محبوب هستید، چرا تعداد اعضایتان ناچیز است؟ چگونه به خود حق می‌دهید با ۳ هزار نیرو، برای یک کشور چندهزار ساله و ۸۵ میلیون ایرانی تصمیم بگیرید؟ ایران در طول تاریخ وجود داشته و یکی از مراکز تمدنی جهان است؛ شما از کجا آمدید و چه برای ایرانیان و کردها به ارمغان آوردید؟ چرا دفاع از ایران و ملت ایران و حقوق مردم کُرد- در چارچوبی غیر از چارچوب مضحک و ناکارآمد شما- به‌معنای «فارس سرکوبگر» توصیف می‌شود؟
  4. دیدبان بارها تاکید کرد که است حقوق بشر، زبان کُردی و فدرالیسم، برای کومله، پ.ک.ک/ پژاک، خبات، پاک و حدک و حدکا، تنها و تنها یک بهانه است و اساسا این گونه فرقه‌های مسلح ارتباطی با کردها ندارند! کردها در طول تاریخ در یک جغرافیای مشخص به نام ایران زندگی کرده‌اند، آن وقت یک گروه مسلح با ۳ هزار عضو، ملت را پروژه می‌داند!
  5. یک فعال فضای مجازی نوشته بود: «مهتدی نه اسناد تاریخی اصالت یک ملت یکپارچه را می‌پذیرد و نه به همان دموکراسی و صندوق رای که مدعی‌اش است باور دارد. او فقط لوله تفنگ را می‌شناسد و خلاصه حرفش این است که با گروه چند هزار نفری خود، باید در روز موعود با لوله تفنگ و ترور و بمب، سرنوشت و آینده یک ملت را رقم بزند». باید گفت یک گروه مسلح، در حال نظریه‌پردازی برای یک ملت است. این دقیقا توصیف گروه‌های مسلح کُرد است که در کوهستان آواره شده‌اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کُردی

آخرین مطالب