حمله ضعیف و بدون گرفتن تلفات که هیچ روندی را در میدان و مبارزه‌های سیاسی- امنیتی تغییر نداده و صرفا دو عضو پ.ک.ک را به کشتن داده است.
پس از حمله پ.ک.ک به مقابل در ورودی ساختمان وزارت کشور ترکیه در نزدیکی میدان کیزیلای در مرکز شهر آنکارا- پیش از آغاز مراسم بازگشایی مجلس ترکیه در ساعت ۹ و سی دقیقه بامداد یکم اکتبر- این گروه رسما مسئولیت این اقدام مسلحانه را برعهده گرفت و وعده داد که به زودی هویت عاملان این حمله را مشخص خواهد کرد. گفتنی است در نتیجه این اقدام دو فرد حمله‌کننده جان باختند و دو تن از نیروهای پلیس حاضر در صحنه به‌صورت جزئی مجروح شدند. همچنین پ.ک.ک در بیانیه‌ای مدعی شد که حسن اوغوز با نام سازمانی اردال شاهین و اوزکان شاهین با نام سازمانی روژهات زیلان از اعضای این گروه و عاملان حمله به وزارت کشور ترکیه بوده‌اند.
پ.ک.ک در بیانیه کوتاه خود عملیات انتحاری مذکور را «عملیات فدایی» توصیف کرده که اعضای این گروه مسلح، «آن را به صورت پر افتخار و تاریخی و به شیوه‌ای حرفه‌ای انجام دادند»! فارغ از حمله به مقر یک سازمان دولتی در ترکیه و قبول مسئولیت این اقدام توسط پ.ک.ک، باید دید اثرات راهبردی و میدانی این اقدام در آینده چه خواهد بود. اما چند نکته در مورد شیوه پ.ک.ک برای ادامه جنگ با ترکیه قابل توجه است:
- پ.ک.ک کاملاً قبول دارد که تضعیف شده است. دیگر خبری از بیانیه‌های تند و حماسی نیست. روند حملات ترکیه به این گروه در شمال عراق و متحدان آن در سوریه بسیار جدی است و اکثر فرماندهان میدانی و نیروهای زبده این گروه نیز کشته یا زندانی شده‌اند. رئیس این فرقه سال‌هاست که در زندان است و سطح مطالبات پ.ک.ک از ادامه جنگ و آزادی اوجالان، به درخواست دیدار وکلا با وی تنزل پیدا کرده است. این یعنی اینکه پ.ک.ک خود وزن ناچیز خود را درک کرده است. حزب سیاسی حامی این جریان نیز اثرگذاری خود در فضای سیاسی ترکیه را از دست داده، نام خود را تغییر داده است و رئیس آن، یعنی دمیرتاش در زندان به‌سر می‌برد. به این موارد باید ورود ناچیز اعضا به این گروه و سطح کنترل نظامی- امنیتی دولت ترکیه را نیز اضافه کرد. پ.ک.ک اکنون به جغرافیای صعب‌العبوری در شمال عراق منحصر شده که با فناوری پیشرفته یک ارتش عضو ناتو، هر روز بمباران می‌شود. خبرگزاری فرات نیز هر روز، تصاویر اعضای کشته‌شده پ.ک.ک را منتشر می‌کند. حمله ضعیف و بدون گرفتن تلفات که هیچ روندی را در میدان و مبارزه‌های سیاسی- امنیتی تغییر نداده و صرفا دو عضو پ.ک.ک را به کشتن داده است، نشانه واضحی از ضعف مفرط پ.ک.ک می‌باشد.
- این چه عملیات حرفه‌ای و پر افتخار و تاریخی است، که دو نیروی پ.ک.ک که مسئول انجام آن بوده‌اند، هر دو کشته شده‌اند و ارتش و دولت ترکیه، هیچ تلفاتی را متحمل نشده است؟ این عملیات، چه اثرات میدانی در جنگ در قندیل و شمال عراق داشته است؟ کدام افسر عالیرتبه ترکیه و کدام سازمان و ساختمان مهم دولت ترکیه در این حمله آسیب دیده‌اند؟ آیا موازنه قوا در جنگ بر اثر این حمله، تغییر کرده است؟ پ.ک.ک حتی نتوانسته است نیروهای خود را به داخل ساختمان برساند و آنها صرفا در مقابل درب ورودی خود را منفجر کرده و به کشتن داده‌اند، و با این حال از عملیات خاص و ویژه سخن می‌گوید! به کشتن دادن دو نیروی جوان پ.ک.ک در یک عملیات معمولی و بدون دستاورد، افتخار دارد؟ این چه حماقتی است که سران پ.ک.ک به آن مبتلا هستند؟ درک نظامی در این گروه عملاً از بین رفته است.
- مساله مهم بعدی، واکنش ترکیه است. در واقع، پ.ک.ک نه تنها از این عملیات، نفعی نبرده و به ترکیه نیز آسیبی نرسانده است، در عین حال زمینه‌ساز حملات بیشتر ترکیه شده است. ترکیه چندین پایگاه پ.ک.ک را بمباران و عده زیادی را به ظن ارتباط با این گروه مسلح، بازداشت کرده است. یعنی پ.ک.ک و سران نادان آن، با یک حماقت تاریخی دیگر، هم دو نیروی خود را از دست دادند و هم از یک عملیات بی‌ارزش، وسیله‌ای در اختیار ترکیه قرار دادند که به بهانه آن، صدها نفر بازداشت شوند و مقرهای پ.ک.ک در شمال عراق، هدف حملات بیشتری قرار بگیرد. این روند از اقدامات بی‌ارزش و غلط و درک نازل از فرماندهی و مدیریت نبرد، در کمتر گروه مسلحی مشاهده می‌شود و از این نظر، حماقت پ.ک.ک نیز کم‌نظیر است. این روند و ادامه آن، عملا به ضعف بیشتر پ.ک.ک و اضمحلال این گروه مسلح، منجر خواهد شد. جنگی بی‌حاصل به بهای جان صدها هزار انسان در منطقه.
