کولبری یکی از عواقب نبود رشد و توسعه اقتصادی مناطق مرزی استان‌های کردنشین است. توسعه‌نیافتگی اقتصادی با نبود امنیت ارتباطی مستقیم دارد. مرزنشین بودن الزاما به معنای توسعه‌نیافتگی و یا کولبر بودن نیست. به عنوان مثال، استان‌های آذربایجان شرقی و اردبیل با ارمنستان و جمهوری آذربایجان هم مرز هستند اما مشکل کولبری ندارند. این استان‌ها، از رشد و توسعه اقتصادی بهتری در مقایسه با استان کردستان برخوردارند. دلیل این امر، عدم وجود مشکل امنیتی در آن مناطق است.پس مشکل امنیتی کردستان از کجا ناشی می شود؟
از آغاز انقلاب 1357 تاکنون گروه‌های مسلح کردی مانند کومله، دموکرات و در طی سال‌های اخیر نیز پژاک در حدی فزاینده از طریق خاک عراق به مناطق مرزی وارد می‌شوند، از مردم اخاذی، کارگاه‌ها و بنگاه‌های اقتصادی را وادار به پرداخت پول می‌کنند، افرادی که مقاومت کنند را به قتل می‌رسانند، در قاچاق از مرز با قاچاق‌چیان همکاری می‌کنند، کودکان را برای استفاده به عنوان جنگجو می‌ربایند و…در چنین فضایی نمی‌توان تصور کرد اقتصاد رشد کند، سرمایه‌داران بمانند و سرمایه‌گذاری نمایند، هیچ دولتی نیز در فضای ناامن سرمایه‌گذاری نمی‌کند.
نتیجه: توسعه‌نیافتگی اقتصادی، بیکاری و مشکلات ناشی از آن. در چنین فضایی می‌توان تصور کرد چرا به گفته آرین تی وی، تلویزیون پژاک، حتی بعضی زنان سرپرست نیز کولبری می‌کنند.
