پیشتر در گزارشی در مورد جایگاه زنان در پ.ک.ک و گروه‌های وابسته به آن ذکر شد که به دلیل ماهیت جامعه مسلمان کُردی و آداب و رسوم و سنَن آن، چرا پ.ک.ک و برخی شعارهای آن برای دختران جوان جذاب است. همچنین نباید این نکته را در تحلیل فراموش کرد که زنان به دلیل ویژگی‌های خود از جمله مظلوم‌نمایی بهتر، پتانسیل بالا برای تبلیغات و دسترسی راحت‌تر به اهداف سیاسی و نظامی، بیشتر مورد توجه همه گروه‌های سیاسی و ایدئولوژیک هستند.
ضمنا باید به این نکته توجه کرد که علیرغم جذاب بودن برخی شعارهای پ.ک.ک مبنی بر آزادی زنان، استقلال کردستان، کنفدرالیسم دموکراتیک و برابری جنسیتی، اما در بافت جامعه کُرد، بسیاری از این مفاهیم از جمله وفاداری به حزب و رهبر آن، برای زنان و دختران، بی‌معنی بود. آنها امنیت تولید شده توسط خانواده و قبیله و رسوم حاکم بر آن را بر زندگی چریکی در کوهستان با یک گروه مسلح، ترجیح داده و می‌دهند. اهمیت قبیله و خانواده و نقش آن در شکست پ.ک.ک برای عضوگیری بیشتر و فراگیر، باعث شد تا رویکرد اوجالان در مورد خانواده، رادیکال شده و به همین دلیل ایدئولوژی گروه، به سوی ضدیت با خانواده حرکت کرد. نابودی ساختار فئودالی قبیله و خانواده توسط پ.ک.ک و اوجالان، به جنگ در روستاها و قتل مخالفان روستایی و فئودال و تخلیه اجباری روستاها منجر شد.
به واسطه این اقدام پ.ک.ک و مقابله دولت ترکیه، عملا کردها، قبیله و سیستم سنتی خانواده‌محور را از دست دادند و آواره شدند. اما اوجالان به هدف خود رسیده بود. اکنون حزب، جای قبیله و خانواده نشسته بود و اعضا به اوجالان پایبند بودند. جنگ خونین و بدون رعایت اخلاق و قوانین جنگ دو طرف، بسیاری از زنان و دختران را به سوی رادیکالیسم و انتخاب بین دو گزینه پ.ک.ک یا دولت، سوق داد. بسیاری از خانواده‌ها که از ارتش ترکیه و رویکرد نظامی آن، آسیب جدی دیده بودند، دختران خود را برای عضویت در گروه و افزایش وجهه و انتقام گرفتن از دولت ترکیه، تشویق می‌کردند.
بسیاری از دختران جوان، جامعه شهری و دانشگاهی به پ.ک.ک پیوستند. تجربه یک هیجان و فرصت جدید، معاشقه چریکی و انتقاد از سیاست‌های رسمی و همچنین شرایط بد اقتصادی و زندگی در حومه شهرهای بزرگ، در این مساله نقش مهمی ایفا کردند. زنان و دختران کُرد دیگری نیز در اروپا به نفع پ.ک.ک فعالیت رسانه‌ای، سیاسی، و مالی انجام می‌دادند و مایل بودند به کوهستان بروند و گریلا شوند و با «ارتش دولت فاشیست ترکیه» بجنگند.
هرچند اوجالان، به‌درستی معتقد است که ظلم به زن، فقط افراد و یک جنس را هدف نمی‌گیرد؛ بلکه کل جامعه و مفهوم آزادی را نابود می‌کند؛ اما تاکید اوجالان بر نقش زنان در مبارزه (؟!) و استفاده از دختران جوان، واجد تناقضات درونی نیز است.
اول. روح لطیف زن و تشویق وی به نظامی‌گری، خشونت، ترور، خودسوزی، ترک خانواده، طلاق و… توسط پ.ک.ک، با یکدیگر متناقض هستند. در افکار اوجالان، زنان صرفا یک ابزار تبلیغاتی هستند تا فراگیر بودن پ.ک.ک و برابری در آن، به رسانه‌های جهان، پمپاژ تبلیغاتی شود. این در حالی است که ماهیت و ذات زن مخالف هرگونه تغییر در سرشت طبیعی وی بوده و تماما با خشونت و کشتن در تضاد است.
دوم. پ.ک.ک معتقد است نظام جهان در ابتدا، مادرسالاری بوده و با توطئه‌ای، مردان بر سرنوشت زنان مسلط شدند. تسلط و اقتدار مردان نیز از طریق نهادی به نام خانه و خانواده و ازدواج صورت گرفته است. در واقع، ازدواج از نظر آنان، قفس زنان و مهمترین اسلحه نظام مردسالار است که منتج به استهلاک زنان در ابعاد روحی و جسمی و نابودی خلاقیت و قدرت آنها شده است. اما پ.ک.ک در مورد ازدواج سران ارشد خود و اخبار منتشر شده توسط اعضای سابق مبنی بر رواج فساد اخلاقی، تجاوز و بردگی جنسی، مطلقا سکوت کرده است. بسیاری از فرماندهان ارشد و سران اسبق پ.ک.ک، بر فساد اخلاقی اوجالان و سایر نفرات مهم، صحه گذاشته‌اند؛ اما پ.ک.ک هیچ واکنشی نشان نداده است. قطعا نمی‌توان همه این اعترافات را به افراد وابسته به میت یا خائنان نسبت داد. همچنان سوال مهم افکار عمومی، این است که چرا بسیاری از اطرافیان و محافظان فرماندهان پ.ک.ک، دختران جوان و زنان هستند؟
سوم. چگونه ازدواج عامل استهلاک و اسیر شدن زن توصیف می‌شود، اما زندگی چریکی در کوهستان‌های سرد و صعب‌العبور و عدم دسترسی به حداقل امکانات مایه خوشبختی دختران و زنان است؟
چهارم. نکته مهم در بررسی افکار اوجالان و رویکرد پ.ک.ک، مصادره و تفکر غلط در مورد مفاهیمی مانند عدالت و برابری است. اوجالان، در نگاه و رویکرد غلط خود نسبت به زنان و خانواده، توجهی به تفاوت‌های بنیادین زنان و مردان ندارد و آنها را فارغ از تفاوت‌های روحی و جسمی، موجوداتی یکسان معرفی می‌کند.
پنجم. درست است که باید آداب غلط در جامعه کُردی مانند حق ارث زنان، مردسالاری افراطی، عدم توجه به حقوق زنان و.. اصلاح شود، اما این امر نباید به بهانه‌ای برای نابودی نظام زندگی خانوادگی کردها، ممنوعیت ازدواج و مادر شدن، خدشه به روح لطیف و حتی تغییر پوشش زنان کرد تبدیل شود.
پ.ک.ک این باور را القا کرده بود که در حال مبارزه علیه فئودالیم داخلی است که زنان را در جامعه کرد به بردگی کشانده است. زنان نیز خود را در قامت یک مبارز نظامی، در حال شکستن سنت‌های مردسالارانه جامعه کرد می‌دیدند. تصویری که اکنون، ابهامات و تناقضات جدی آن روشن شده است و تغییر در این باورها را ضروری می‌نمایاند. امری که خود اوجالان در بیانیه‌های اخیر در زندان، تلویحا به آن، اعتراف کرده است: «لزوم تغییر و تشکیک در اصولی که یک جنگ 40 ساله را به ترکیه و کردها تحمیل کرده است».
