به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران،گروه‌های تروریستی و مسلح کُرد، در مسائل مختلف سیاسی، اختلاف نظرات جدی با هم دارند. اما در آسیب به خانواده‌های کُرد ایرانی و ربایش کودکان کُرد، کاملا شبیه به هم عمل می‌کنند. حزب دموکرات کردستان، موسوم به حدک که متهم به اقدامات تروریستی علیه کردهای ایرانی و همکاری با صدام حسین و رژیم بعث و سکوت در برابر جنایت حلبچه است، اقدام به ربایش و فریب کودکان کُرد ایرانی کرده تا کمبود نیروی خود را مانند پژاک از طریق کودک‌سربازان جبران نماید.
جدیدترین کودک‌سرباز قربانی این گروه مسلح،محمد قاسمی، فرزند احمد از اهالی بوکان است. خبرنگار دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، در گفتگویی که با پدر محمد، اقای احمد قاسمی داشته است، پیگیر شرح ماجرای ربایش فرزند ایشان شده است. وی تاکید کرد فرزند وی، به سن قانونی نرسیده بود؛ اما توسط حزب دمکرات کردستان، به عنوان کودک‌سرباز ربوده شده است. ایشان تاکید کرد: «فرزند من دانش آموز نمونه بود. شانس بالایی برای قبولی در دانشگاه داشت؛ اما شبه‌نظامیان دموکرات، آینده وی و امید ما و کانون خانواده ما را نابود کردند».
آقای قاسمی، در مورد وضعیت روحی اعضای خانواده‌اس نیز گفت: «مادر محمد مریض شده است. کارش گریه و زاری شده و خواهر کوچکترش، چند شب پیش عکس او را بغل کرده بود و گریه می‌کرد. او هفت سال دارد و کلاس اول است. من نیز نتوانستم خود را نگه دارم و گریستم. الان نزدیک به سه ماه است فرزندم را ربودند. هیچکس نیز پاسخ ما را نمی‌دهد.
گزارش تکان‌دهنده دیدبان حقوق بشر کردستان ایران از ربایش نوجوانان ایرانی توسط «شبه‌نظامیان دموکرات کردستان»/ بخش اول
وی افزود: «در طول این مدت فقط دو بار به خانه زنگ زده است و به ما گفته در مقرهای حدک (حزب دموکرات کردستان) است. فرزند من از برخورد برخی مدیران مدارس منطقه، ناراحت شد. همین امر زمینه فریب و ربایش او را فراهم کرد. این گروه‌ها هیچ ارزشی برای جوانان و کردها قائل نیستند. چطور می‌شود به کودکان و نوجوانان، آموزش نظامی داد؟ با چه هدفی؟ این احزاب چه دستاوردی داشته‌اند؟ می‌دانم پسرم پشیمان است. برای همین می‌خواهیم تا یک ماه دیگر به مقر حدک رفته و او را قانع کنم تا برگردد. از دولت نیز انتظار کمک دارم تا بتوانم پسرم را باز گردانم. او هنوز هفده سال سن دارد. این گروه‌های مسلح، فقط داغ فرزند را بر دل پدر و مادر می‌گذارند. فقط خانواده را داغدار می‌کنند.
