دیدبان حقوق بشر کردستان ایران همواره نسبت به سیاست‌های پژاک رویکردی انتقادی داشته و اعتقاد دارد ماهیت این گروه، فرقه‌ای و تروریستی است و پژاک هیچ نسبتی با مردم کُرد در ایران ندارد و هیچ دستاوردی هم برای بهبود وضعیت کردها در ایران نداشته است.
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران همچنین، بارها اطلاع‌رسانی پژاک در مورد کشته‌ها و تلفات خود را به چالش کشیده و چند سوال مهم پرسیده است:
اول. چرا اسامی اعضای کشته شده پژاک با تاخیر اعلام می‌شود؟ این تاخیر در جدیدترین مورد، به ۵ سال رسیده است. خانواده این افراد کشته شده، چرا باید ۵ سال منتظر خبر مرگ عزیزان خود باشند؟ آیا این افراد واقعا در حملات ترکیه کشته شده‌اند؟ آیا ممکن نیست پژاک و پ.ک.ک با توجه به کارنامه سیاه خود این افراد را هنگام فرار و یا به دلیل انتقاد از ساختار این گروه‌های تروریستی، اعدام و حذف کرده باشند؟
پژاک/پ.ک.ک عکس فوق را منتشر و «ادعا کرده» این افراد در سال ۲۰۱۶ در گاره کشته شدند. نفر جلو، جبرائیل از کامیاران است
دوم. چرا پژاک سال تولد اعضای خود را منتشر نمی‌کند؟ احتمالاً چون می‌داند همه این افراد در کودکی فریب خورده و یا ربوده شده‌اند و استفاده از آنها در جنگ، یعنی رسمی کردن کودک‌سربازی و اعتراف این گروه به جنایت و اقدامات تروریستی.
بیشتر بخوانید:
تاخیر پژاک در اطلاع‌رسانی مرگ اعضای خود: جنایت علیه بشریت
سوم. پژاک در اطلاعیه دیگری مدعی شده است «در روز ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۱ / ۵ مرداد ١۴٠٠ در منطقه بوکان از توابع استان اورمیه نیروهای دولت ایران، در درگیری با دو نفر از اعضای پژاک، آنها را کشته‌اند». این گروه تروریستی مدعی شده، آن دو عضو «در حال انجام وظایف سازماندهی خود بودند». در این زمینه باید گفت:
چهارم. این موارد که بارها تکرار شده است، نشان از ماهیت پژاک دارد: «گروهی مسلح، تروریست با عقاید فرقه‌گرایانه و سابقه سیاه…». این ماهیت، در اطلاعیه‌ها و اقدامات این گروه به خوبی نمایان است و پژاک برای تغییر آن، کوچکترین تلاشی نمی‌کند. این گروه به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک، قطعا تروریست و نامشروع و غیرمحبوب است و به همین دلیل نیز نهادهای به‌اصطلاح حقوق بشری کُردی، در این مورد سکوت کرده‌اند. وظیفه این نهادها، صرفا انتقاد از جمهوری اسلامی است و به سیاست‌های غلط مخالفان نظام، کاری ندارند.
