حسین رحمتی بر اثر حملات جنگنده های ارتش ترکیه در کوهستان آسوس مجروح شده و بر اثر شدت جراحات کشته می شود.
حسین رحمتی با کد سازمانی سیروان سنه از اعضای سابق شبه‌نظامیان پژاک می باشد که در تاریخ ۱۳ مهرماه ۱۴۰۱ به اذعان رسانه های وابسته به پژاک بر اثر حملات جنگنده های ارتش ترکیه در کوهستان آسوس مجروح شده و بر اثر شدت جراحات کشته می شود.
داستان نوجوانانی که به هردلیلی به عضویت گروه‌های جدایی‌طلب در می آیند، هنگامی دردناکتر می شود که پای صحبت های خانواده هایشان می نشینیم و از رنجی که در فراق فرزندانشان بر آن ها رفته است برای ما سخن می گویند.
حسین رحمتی اهل روستای تنگیسر از توابع سنندج در سن ۱۶ سالگی با وعده‌های یکی از بستگانشان فریب خورده و به عضویت پژاک در می آید. هنگامی که حسین به پژاک ملحق می شود ۱۶ ساله و در اوج دوران نوجوانی و تحرک بوده است.
فرشاد میری از اعضای مخفی وابسته به پژاک و از بستگان حسین رحمتی نه تنها وی بلکه چندین جوان کم سن و سال را در ازای دریافت پول از پژاک به انحاء مختلف فریب داده و به آنها تحویل می دهد.
مجاورت روستای تنگیسر با جداره مرزی و تردد اعضای پژاک پای حسین را به مخفیگاه های پژاک باز می کند و در نهایت با اغفال فرشاد میری، حسین رحمتی به یکباره از خانه می رود و بعد از قریب به ۱۵ سال فقط و فقط یک خبر از مرگ او به خانواده می رسد.
از سال ۸۷ تا شش ماه گذشته خانواده خود را به هر دری می زنند تا از حسین خبری بدست آورند اما به نتیجه ای نمی رسند. فرشاد میری نیز که حسین را اغفال کرده بود از پژاک فرار کرده و به گفته خانواده رحمتی در یکی از شهرهای کشور مخفی شده است.
برادران و خواهران حسین هنوز هم مرگ برادرشان را مخصوصا که جنازه ای از او ندیده اند هنوز هم باور نمی کنند.
مادر سالخورده حسین از شدت غم و اندوه فراق و مرگ پسرش هیچ حال مساعدی ندارد.
شرح حال خانواده هایی که فرزندانشان توسط گروه‌های شبه‌نظامی بکار گرفته شده و کشته می شوند و حتی جنازه فرزندانشان را نیز نمی بینند هرگز در یادداشت های ما نمی گنجد.
متاسفانه در روستای تنگیسر از توابع استان کردستان علاوه بر حسین رحمتی تعداد دیگری از نوجوانان در سنین پایین فریب خورده و به عضویت پژاک درآمده اند و خانواده هایشان هیچ اطلاعی از سرنوشت آن ها ندارند.
در انتهای گفت و گو با خانواده رحمتی تعدادی از اهالی روستای تنگیسر به شدت خواستار محاکمه عاملان ربایش و به عضویت درآوردن فرزندانشان در صفوف پژاک بودند و از دولت جمهوری اسلامی درخواست مساعدت و پیگیری نمودند.
