منبع: http://www.anews.com
ترجمه از: دیدبان حقوق بشر کردستان ایران
چندین گزارش سازمان‌های ملی و بین‌المللی در مورد چندین مورد سوءاستفاده از زنان و کودکان منتشر شده و اثبات می‌کند که گروه پ.ک.ک و شاخه‌های آن به زور دختران کم سن و سال را به عضویت در می‌آورند، در حالی که خانواده‌های آنها راضی نیستند و همچنین از این دختران سواستفاده می‌کنند. اما علی‌رغم این شواهد، رسانه‌های غربی در مورد این مسئله ساکت هستند.
ربودن و استثمار زنان توسط گروه پ.ک.ک ادامه دارد و آخرین مورد نیز نشان می‌دهد یک دختر جوان به نام «لیلا گونش» توسط اعضای گروه پ.ک.ک هدف گلوله قرار گرفت، اما از مرگ نجات یافت و دلیل آن نیز تلاش برای فرار از این سازمان تروریستی بود. قضیه گونش همانند خیلی از موارد دیگر در رسانه‌های غربی مطرح نشد در حالی که این رسانه‌ها به گروه پ.ک.ک و شاخه‌های آن مانند پ.ی.د. یا ی.پ.گ. شاخ و برگ می‌دهند و عاملان نقض حقوق بشر را مبارزان آزادی می‌نامند.
خانم گونش که با شستشوی مغزی و سه سال قبل به عضویت گروه پ.ک.ک در آمده بود از این سازمان تروریستی نجات یافت و به خانواده خود رسید. او وقتی پانزده ساله بود همراه دوستانش در حال تفریح بود که که اعضای گروه پ.ک.ک سر رسیدند.
مادرش تلاش کرد تا با وی و اعضای گروه پ.ک.ک تماس بگیرد و او را آزاد کند، اما همیشه ناکام ماند. اما سه ماه پیش «لیلا گونش» تصمیم گرفت خود را به نیروهای امنیتی تسلیم کند. وقتی گونش به سمت نیروهای ارتش فرار کرد اعضای دیگر در غار به سوی او نارنجک پرتاب کردند و سپس تیراندازی نمودند. ارتش بقیه جنگجویان را کُشت و تصور می‌شد گونش مرده و به سردخانه بیمارستان منتقل شد، اما معلوم شد هنوز زنده است. او اکنون با مشکلات روانی مواجه است و تحت درمان قرار دارد تا بتواند حافظه خود را از سه سال درد و رنج پاک نماید.
خانم گونش فقط نمونه‌ای از ده‌ها زن جوان دیگر است که در گروه پ.ک.ک مورد استثمار قرار می‌گیرند. گزارش‌های زیادی تایید می‌کنند زنانی که از پایگاه‌های پ.ک.ک فرار می‌کنند و تسلیم می‌شوند می‌گویند مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.
یک ویدئوی نیروهای مسلح ترکیه در ماه مه سال 2017 نشان می‌دهد یک دختر جوان دیگر گروه پ.ک.ک به نام زهرا تسلیم شده و همان فرد در یک ویدئوی دیگر می‌گوید توسط این سازمان فریب داده شده است و افزود: «بزرگترین اشتباه من این بود که فریب گروه پ.ک.ک را خوردم. چون گروه پ.ک.ک همه کشور و مردم کُرد را به آتش می‌کِشد. من از جوانان می‌خواهم فریب نخورند و اکنون می‌فهمم باید زودتر تسلیم می‌شدم». علاوه بر ربودن، چندین مورد نیز گزارش شده که طی آن شوهران زنان ربوده شده مورد تهدید قرار گرفته‌اند، در حالی که زنان آنها مورد سواستفاده از جمله تجاوز قرار گرفته بودند.
کتاب «فرار به سوی آزادی» در سال 2000 توسط یک زن فراری از گروه پ.ک.ک نوشته شد و تجربه او و دیگر زنان در این سازمان را نشان می‌دهد. او که نام مستعارش «دلارام» است در کتابش می‌گوید: «وقتی سیزده ساله بود به دلخواه خود عضو گروه پ.ک.ک شد؛ اما متوجه ظلم و استثمار پ.ک.ک علیه زنان شد. زنان حتی نمی‌توانند سازمان را ترک کنند. حتی اگر بخواهند فرار کنند به احتمال زیاد اعدام خواهند شد». یک نمونه در این کتاب داستان پنج عضو دختر در گروه پ.ک.ک است که گفته می‌شد به خاطر مواد سمی ناشی از یک ژنراتور برق جان خود را از دست داده‌اند، اما بعدا معلوم شد اعدام شده‌اند.
یک گزارش وزارت کشور ترکیه در فوریه سال 2017 با عنوان «سواستفاده از کودکان و زنان توسط سازمان تروریستی گروه پ.ک.ک /ک.ج.ک» چند مورد از سو استفاده از زنان را ذکر می‌کند و به مواردی از سازمان‌های بین‌المللی نیز اشاره می‌کند. به عنوان مثال، گزارشات دیدبان حقوق بشر می‌گویند ی.پ.گ. از کودکان زیر 18 سال برای جنگ استفاده می‌کند و این گروه تعهد نمی‌دهد این کودکان سرباز را آزاد نماید. گزارش‌های مشابهی توسط کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق و سازمان ملل نیز منتشر شده‌اند.
یک گزارش دیدبان حقوق بشر طی مصاحبه با چندین خانواده می‌گوید هیچ یک از کودکان با اطلاع خانواده خود جذب ی.پ.گ. نشده و هیچ ارتباطی با کودکان وجود ندارد و خانواده‌ها می‌گویند کودکان به زور و با فریب به عضویت گروه پ.ک.ک در آمده‌اند. وزارت خارجه آمریکا در «گزارش قاچاق انسان» در ژوئن 2016 می‌نویسد: «در ماه مه 2015 ی.پ.گ. و شاخه زنان آن ی.پ.ژ. برای افراد بالای 18 سال سربازی اجباری در منطقه عفرین در شمال استان حلب را اعلام کرد. اما در آوریل 2015 ی.پ.ژ یک دختر 16 ساله را بر خلاف اراده خانواده‌اش به سربازی برد».
همچنین، بر اساس گزارش دیدبان کُرد، مردم به زور و طبق قانون به اصطلاح «دفاع از خود» توسط پ.ی.د. به سربازی برده می‌شوند و کودکان 12 سال نیز در این قانون جای می‌گیرند. این دیده‌بان گزارش کَرد «در حالی که افراد بزرگسال در سوریه آموزش می‌بینند کودکان به مقرهای آموزشی گروه پ.ک.ک در شمال عراق فرستاده می‌شوند». این خلاف قوانین بین‌المللی است.
گزارش‌های دیدبان کُرد همچنین داستان زنانی مانند «فاطمه سلیم علی» را ذکر می‌کند. طبق این گزارش «فاطمه سلیم علی» یکی از کودک‌سربازهای قربانی پ.ی.د./ی.پ.گ. در سن 12 سالگی توسط این سازمان تروریستی به عضویت در آمد. والدین او در طی مصاحبه‌ها گفتند فاطمه ناگهان ناپدید شد و با این که هوادار پ.ی.د./ی.پ.گ. بودند اما هرگز نمی‌خواستند دخترشان به عضویت این سازمان در بیاید. این سازمان اجازه نداد آنها با دختر خود تماس بگیرند.
اما علی‌رغم همه شواهد و گزارش‌های متعدد درباره زنانی که در گروه پ.ک.ک مورد سواستفاده واقع می‌شوند، رسانه‌های غربی در این زمینه همچنان سکوت کرده‌اند. بیشتر رسانه‌های غربی به جای افشای چهره واقعی این سازمان تروریستی، از این گروه و گروه‌های وابسته به آن از جمله پ.ی.د./ی.پ.گ. تمجید می‌کنند. به تصویر کشیدن جنگجویان زن تروریست به عنوان مبارزان آزادی و همچنین اشاره به تعداد زیاد زنان جنگجو در پوشش اهمیت دادن این سازمان تروریستی به برابری جنسیتی موضوعات عمده‌ای است که رسانه‌های غربی هنگام اشاره به گروه پ.ک.ک مطرح می‌نمایند.
اینترنت پر از تصاویر زنان عضو پ.ک.ک و مقالات درباره آنها است که به عنوان قهرمان مبارزه علیه داعش آنها را توصیف می‌کنند. در عین حال، منابع خیلی کمی را به موارد سواستفاده این سازمان از زنان اختصاص داده‌اند. به نظر می‌رسد مواردی همچون «ربودن، عضویت اجباری، مسلح کردن دختران زیر سن قانونی و تجاوز به عنف برای رسانه‌های غربی در مقایسه با مبارزه با داعش مهم نیستند». سال گذشته، نیویورک‌تایمز به قلم «راد نورلند» مقاله‌ای را با عنوان «سرکوب در ترکیه، بهشت برابری جنسیتی را تهدید می‌کند» چاپ کرد. این مقاله یکی از بهترین موارد تمجید از جنگجویان پ.ک.ک بود که مدعی بود «گریلاهای کُرد از برابری کامل جنسیتی برخوردارند». نویسنده در این مقاله گروه تروریستی پ.ک.ک را نمودی از زندگی کُردها در ترکیه معرفی می‌کرد.
این مقاله مدعی بود «اگرچه این گروه از نظر ترکیه، اروپا و آمریکا تروریست است، اما حقوق زنان را محور کار خود قرار داده است». انجمن «زنان و دموکراسی ترکیه» نیز در پاسخ به این مقاله نوشت از عنوان «برابری جنسیتی» علنا سوءاستفاده شده و اطلاعات این مقاله کاملا غلط هستند. مقاله این انجمن افزود: «نباید رادیکال نمودن زنان توسط پ.ک.ک با تحریک به خشونت را برابری جنسیتی نامید. پ.ک.ک نه تنها خشونت علیه زنان را کاهش نداده، بلکه آنها را وارد چرخه خشونت کرده است و از نظر اجتماعی نیز این خشونت را از طریق خود این زنان توجیه می‌کند. پ.ک.ک دختران کُرد را گروگان می‌گیرد و آنها را به دشمن خانواده و جامعه تبدیل می‌نماید و با سرکوب روانی و ایدئولوژیک به صورت نظامی در می‌آورد. آنها مجبور می‌شوند با یک هویت سرد و بی روح زندگی کنند که خشونت، تخریب و جنگ را تمجید می‌کند».
اما مقاله نیویورک‌تایمز تنها مقاله‌ای نیست که حقایق مربوط به پ ک ک را جعل می‌کند. نمونه دیگر مقاله «ماری کلر» با عنوان «این زنان برجسته با داعش می‌جنگند: وقت آن رسیده آنها را بشناسید» است. مقاله مذکور این تروریست‌ها را قهرمان می‌نامد اما نمی‌خواهد بگوید آنها رادیکال شده‌اند. این مقاله در مجله «اسکیر» منتشر شد.
شبکه «راشا تودی» نیز مستندی با عنوان «آنها با داعش می‌جنگند» در مورد شبه نظامیان زن در پ.ک.ک پخش کَرد. تمرکز این مستند بر روند آموزش زنان تروریست بود که می‌گفت به طور متوسط 16 ساله هستند و پیش شرط عضویت نیز مجرد بودن است. علاوه بر رسانه‌ها، شرکت تولید پوشاک با برند تجاری «اچ. ام» از لباس زنان ی.پ.ژ. الهام گرفت، اما متوجه اشتباه خود شد و عذرخواهی کرد. این نیز تلاشی دیگر بود تا تروریست‌ها را قهرمان معرفی کنند و درد و رنج زنان ربوده شده را نادیده بگیرند.
