به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، یکی از اعضای به تازگی ارتقاء یافته پژاک پس از آن که دخترش را نیز در تلویزیون شبه‌نظامیان پژاک در سلیمانیه مشغول به کار کرد، به اروپا رفته و آب و هوای اروپا توهم نظریه‌پردازی را در او ایجاد کرده است.
اهوان چیاکو با نام واقعی خداداد مرتضایی‌مجد، پیشتر و در ابتدای چالش همه‌گیری کوید-19 در توئیتر خود نکاتی را در مورد ارتباط کرونا و مشکلات دولت‌های سرمایه‌داری نوشته بود که دیدبان حقوق بشر کردستان ایران برای قضاوت خوانندگان و علاقه‌مندان به مسائل کردی و جامعه‌شناسی، نظریات وی را مورد بررسی انتقادی قرار داده بود (لینک پایین)
سواستفاده «اهون چیاکو» از شرایط بحرانی جهان برای نظریه‌پردازی
این عضو پژاک به تازگی در مطلبی که در شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های تلگرام وابسته به پ.ک.ک/ پژاک، دست به دست می‌شود، در مورد «دولت- ملت ایرانی، دستگاه ترور و وحشت» نظریه‌پردازی کرده است. در این مورد چند نکته قابل توجه است:
1. وی نوشته: «حذف جنبه‌های هویتی و فرهنگی یک جامعه و همچنین خلع سلاح، سلب حق اراده‌مندی و خودمدیریتی جامه، وابسته‌سازی اقتصادی و معیشتی در هیچ دورانی به سبک و سیاق و گستردگی دوران مدرنیته کاپیتالیستی و سیستم کنترل و مدیریتی آن یعنی «دولت-ملت» نبوده است» و قصد داشته نتیجه‌گیری کند که سیستم متمرکز دولت- ملت، عامل خشونت و حذف دیگر اقوام است. اما ظاهرا فراموش کرده که گروه پ.ک.ک و پژاک نیز روزگاری در پی تشکیل دولت کُردی بوده است و امروزه بعد از مدت‌ها جنگ و خونریزی، به عباراتی نظیر خودمدیریتی و کنفدرالیسم دموکراتیک رسیده است. اگر منظور آقای چیاکو، دولتِ کُردی بدون حضور دیگر اقوام است، باید پرسید این اقدام، ممکن و عملی است؟ آیا نیروهای وابسته به پ.ک.ک در سوریه بعد از به دست گرفتن قدرت، با اعراب و مخالفان خود، رفتار مسالمت‌آمیزی داشتند؟ آیا صرف تشکیل دولت و در اختیار داشتن قدرت، به معنای خشونت و حدف دیگران است که وی با آن مخالفت می‌کند؟ ضمنا پ.ک.ک و پژاک، هنوز موفق به تشکیل دولت نشده‌اند و رویکرد خشن و حذفی در قبال ده‌ها گروه کُرد و حتی دولت محلی اقلیم کردستان عراق در پیش گرفته‌اند! آیا این خشونت‌ها و ترورهای کور نیز به دولت بودن پ.ک.ک ارتباط دارد یا ماهیت فرقه‌ای آن؟
2. اهون چیاکو، در حالی بنیان وجودی دولت ملی یعنی ملی‌گرایی را رد و و آن را عامل خشونت دانسته، که در مورد ملی‌گرایی کُردی، میهن خواندن کردستان در 4 کشور منطقه، تاکید بر زبان ملی واحد (که اصلا وجود ندارد) و تاکید برپرچم، فرهنگ و تمدن ملی کردستان توسط اعضای پ.ک.ک و پژاک، سکوت کرده است. اگر هویت ملی ایراد دارد، چرا پ.ک.ک و پژاک در پی آن هستند؟
3. آیا خودمدیریتی و خود سروری مد نظر چیاکو، چیزی جز دولت- ملت است؟ خودمدیریتی در مناطق کردنشین سوریه، چه نتیجه‌ای در بر داشته است؟ تجاوز ترکیه، اشغال عفرین، مورد خیانت قرار گرفتن توسط آمریکا و… نتایج خودمدیریتی گروه‌های وابسته به پ.ک.ک در سوریه نیست؟
4. یدالله کریمی‌پور، متخصص ژئوپلیتیک، متنی در کانال خودش منتشر کرده بود و نوشته بود «خودشان را ملت یا اخیرا ملیت ترک، ترکمن، عرب، بلوچ، کرد و …می‌شمارند؛ برداشت آنان چنین است که، در درازای تاریخ، به ویژه از دوره کورش هخامنشی تاکنون، زیر ستم «قوم فارس» بوده‌اند. قومی که فرهنگ، زبان و ثروت‌های آنان را در طول تاریخ چپاول کرده و به سرکوب آنان و فرهنگشان پرداخته است». وی پرسیده بود که «با این همه قوم، ترک، ترکمن، کرد، عرب، بلوچ و قوم فاشیست فارس، پس ملت ایران چیست»؟! اکنون باید از اهون چیاکو نیز سوال پرسید اگر ملت ایران، فاشیست است و دستگاه ترور دارد و دولت- ملتی به نام ایران، اینقدر جنایت کرده است، پس اقوام تشکیل دهنده آن در این جنایات سهیم نیستند؟ کردها و دیگر اقوام، جزئی تاریخی از ملت ایران نبوده‌اند؟ کریمی‌پور نوشته بود: «پهلوی مازنی بود؛ زندیه لر ولک، افشار ترک- کرد، اموی و عباسی عرب، بیشتر بقیه هم که ترک و یا ترکمن بوده‌اند». این دولت- ملت ایران مد نظر چیاکو، که عامل بدبختی اقوام است، آیا خود ساخته و پرداخته همین اقوام نبوده است؟ اگر منظور اهون چیاکو، ستم مرکز به پیرامون، ستم دولت مرکزی به اقوام است، آیا باید کل آن ظلم‌ها را به مجموعه‌ای به نام دولت- ملت ایران نسبت داد؟ در این مرکز و دولت مرکزی، چه کسی جز همان اقوام حکومت کرده‌اند؟
5. چیاکو نوشته است: «دولت- ملت ایران در عمر نزدیک به یک قرن خود، با تلفیق قدرت‌گرایی و سلطه‌گرای سنتی قدرت ایرانی با رویه‌های پوزیتویستی، به‌عنوان دین مدرنیته سرمایه‌داری و ملی‌گرایی به‌عنوان دین دولت- ملت، بزرگ‌ترین رویکردهای توطئه و اعمال تروریستی را جهت حذف دیگری خود، که خلق‌ها می‌باشند، اعمال کرده است». باید در مورد این گزاره گفت: «آیا دولت- ملت ایران عمری به درازای یک قرن دارد؟ مبدا تاریخ مد نظر چیاکو کجاست؟ آیا ملی‌گرایی ایرانی، کردها را دشمن پنداشته است؟ آیا همین کردها در طول تاریخ و حتی در زمان حمله عراق به ایران، از مرزهای این کشور دفاع نکردند»؟
6. چیاکو مدام بر گفتمان چپ تاکید دارد. همچنان این سوال باقی است که این حامی گفتمان چپ، چرا به اسن سوال پاسخ نمی‌دهد که: «چرا پ.ک.ک/ پژاک/ی.پ.گ و سایر گروه‌های وابسته به پ.ک.ک تبدیل به یک گروه شبه‌نظامی نیابتی در خدمت نماد امپریالیسم و سرمایه‌داری جهانی شده‌اند؟ چرا آنها به نیروی زمینی آمریکا در سوریه تبدیل شدند؟ آن هم آمریکایی که خیانت‌های تاریخی به کردها داشته است! آقای مرتضایی‌مجد نمی‌داند آمریکا در قبال حلبچه، سردشت، انفال و هزاران جنایت دیگر علیه کردها، همواره حامی دیکتاتورهایی مانند صدام بوده است؟ به راستی، چرا خود وی اکنون در یک کشور غربیِ متحد آمریکا سکونت دارد»؟
7. متن طولانی و خسته‌کننده چیاکو پر از تکرار عبارات همیشگی پ.ک.ک و پژاک و سایر گروه‌های مسلح، آن هم بدون ذکر مصادیق دقیق و مستندات است. حمله به امری موهوم، به نام مرکزگرایی اتنیکی و زبانی فارس، در حالی صورت گرفته است که ایشان کل ملت ایران را زیر سوال برده‌اند. البته به این سوال پاسخ نداده‌اند که ملت ایران آیا چیزی جز قومیت‌هایی مانند کُرد، تُرک و لر و بلوچ است؟ آیا توهمات پان‌ایرانیستی پهلوی، به معنای ضدیت دولت و ملت ایران با اقوام مختلف است؟ بهتر است آقای چیاکو، این مقاله را در مورد هویت‌طلبی کُردی با دقت مطالعه کند تا اشتباهات تکرار نشود.
