کردهای هوادار پ.ک.ک در خشم و عصبانیت هستند. آنها در حال برنامه‌ریزی برای تظاهرات عمومی جهت کسب اطلاع در مورد رهبر زندانی حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) هستند. کردها پیش از این نیز در بیش از دوازده شهر اروپایی، مانند استکهلم، پاریس، درسدن، فرانکفورت، لاهه، با پرچم‌های زرد همراه با تصویر اوجالان و سر دادن شعارهایی، خواستار آزادی او شده و به خیابان‌ها آمده‌اند. همچنین تظاهراتی در یونان، قبرس، شمال شرقی سوریه و کانادا برای او برگزار کرده‌اند.
اظهارنظرهای پیرامون ادعای مرگ اوجالان
از روز چهاردهم مارس، شایعاتی مبنی بر مرگ عبدالله اوجالان در جزیره ایمرالی یعنی محل زندانی شدن او در ترکیه از سال 1999در اینترنت منتشر شده است. به دنبال این شایعات، دفتر حقوقی اسرین، دفتر وکلای اوجالان از زمان محاكمه، بیانیه‌ای صادر کرد و اظهار داشت که آنها از 27 آوریل 2020 نتوانسته‌اند با موکل خود تماس بگیرند. همچنین، بیانیه افزود وکلا برای تماس فوری با موکل خود به دفتر دادستان عمومی و انقلاب بورسا مراجعه کرده‌اند.
«ک.ج.د.ک.- اروپا» که یک سازمان چتری کردها در اروپا می‌باشد فراخوانی فوری را آغاز کرده و خواستار اقدام فوری برای آزادی عبدالله اوجالان شده، که نتیجه آن اعتراض شب گذشته در سراسر اروپا بود. در بیانیه آن آمده است: «انكار دادستانی عمومی بورسا به هیچ وجه قابل‌اعتماد نیست. هم برای پایان دادن به گمانه‌زنی‌ها و بحث‌ها و هم برای روشن ساختن حقیقت، باید سریعا با عبدالله اوجالان و سه زندانی دیگر یعنی ویسی آکتاش، عمر خیری کونار و حامیلی ییلدیریم تماس برقرار شود. تا زمانی که این اتفاق نیفتد، مردم کرد نباید خیابان‌ها را ترک کنند».
محمد اوجالان برادر رهبر پ.ک.ک. نیز طی مصاحبه‌ای با یکی از شبکه‌های تلویزیونی وابسته به پ.ک.ک، استرک تی.وی، گفتگو کرده است. وی در مورد شایعه ادعای مرگ برادرش اظهار داشت: «ما از سلامتی اوجالان بسیار نگران هستیم. اگر چیزی اتفاق بیفتد دولت ترکیه مسئول است».
زندانی شدن اوجالان
عبدالله اوجالان، پ.ک.ک را در سال 1978، در اوج درگیری‌های راستگرایان و چپگرایان که با کودتای ترکیه 1980 تشدید شده بود، تاسیس کرد. او در ژوئیه سال 1979 به سوریه فرار کرد، و در دمشق مستقر شد. در سال 1982 نیروهای تازه وارد اوجالان برای شورش مسلحانه علیه ترکیه آموزش دیدند. در سال 1984 آنها رسما به یک گروه شبه‌نظامی تبدیل شدند. آموزش در چند اردوگاه در سوریه انجام شد. در همان دوره، گروه‌هایی از اعضای پ.ک.ک شروع به آموزش دیدن در سازمان آزادیبخش فلسطین در دره بقاع لبنان، در اردوگاه‌های تحت کنترل سوریه کردند. عبدالله اوجالان تا سال 1998 در س وریه ماند. با بدتر شدن اوضاع در ترکیه به دلیل تعداد زیاد حملات پ.ک.ک، دولت ترکیه آشکارا سوریه را به دلیل حمایت از پ.ک.ک تهدید کرد. در نتیجه، دولت سوریه اوجالان را مجبور به ترک کشور کرد اما او را به مقامات ترکیه تحویل نداد. او در 15 فوریه 1999 در کنیا و در عملیاتی توسط سازمان اطلاعات ملی ترکیه (میت) و کمک دستگاه اطلاعاتی اسرائیل (موساد) و سیا دستگیر شد.
پیامدهای دستگیری او
طوفانی که با دستگیری اوجالان به راه افتاد، هنگام شلیک نیروهای امنیتی به معترضین در زمان ورود به کنسولگری اسرائیل در برلین، سه نفر را به کشتن داد. کردهای ساکن آلمان تهدید شدند در صورت ادامه تظاهرات در حمایت از اوجالان اخراج خواهند شد. در اقدامی که به نظر می‌رسید یک تلاش هماهنگ برای تحت فشار قرار دادن چپگرایان اروپا توسط اوجالان بود، طرفداران پ.ک.ک. یکی از اعضای حزب سوسیال دموکرات حاکم آلمان را در دفتر حزب در هامبورگ دستگیر کردند. آنها همچنین دفاتر حزب سوسیال دموکرات را در استکهلم و وین اشغال کردند. در کپنهاگ، گروه دیگری به محل کمیسیون اروپا حمله نمودند. در ماه فوریه تظاهرات در کل اروپا ادامه داشت. در واقع اگر ثابت شود عبدالله اوجالان فوت کرده، خطر تکرار این گونه حوادث وجود دارد.
در آخرین تحول؛ شایعه مرگ عبداله اوجالان توسط دادستان عمومی بورسا تکذیب شد. دادستانی عمومی بورسا با صدور بیانیه‌ای رسمی در مورد سرکرده گروهک ترورستی پ.ک.ک (عبداله اوجالان) اظهار داشت که وضعیت سلامتی اوجالان خوب است. در بیانیه دفتر دادستانی کل آمده است: «این قابل درک است که ادعاهای بی اساسی در شبکه‌های اجتماعی مبنی بر مرگ عبداله اوجالان که در جزیره امرالی زندانی است وجود دارد. شایان ذکر است عبداله اوجالان سرکرده سازمان تروریستی پ.ک.ک از نظر وضعیت سلامتی خوب است.از مردم خواسته می‌شود که به چنین اخباری اعتماد نکنند. این اخبار حداقل در سال ۴ بار منتشر می‌‌شوند».
