اگر بخواهیم به مصداق عملی وقاحت در رفتار را نشان دهیم می‌توان به دو نمونه اشاره کرد: رفتار پژاک در برخورد با کردها و سکوت مدعیان کرد حقوق بشر در برابر میزان بسیار گسترده جنایات علیه کردها که مواردی نیز جنایت علیه بشریت هستند یعنی همان چیزی که صدام حسین انجام می‌داد.
موضع پژاک مشخص است و نیاز به تعریف ندارد. اما بایستی خطاب به مدعیان کرد حقوق بشر گفت: یک واقعیت غیرقابل‌انکار وجود دارد، شما از هر گروه و فکر و گرایشی باشید نمی‌توانید انکار کنید، ده‌ها کودک، نوجوان و جوانان کرد توسط پژاک در ترکیه و سوریه و با نام پ.ک.ک به کشتن داده شده‌اند و امروز حتی از قبرشان نیز خبری در دست نیست. چرا این واقعیت اظهر من الشمس را نادیده می‌گیرید؟ چرا سکوت می‌کنید؟ چرا محکوم نمی‌کنید؟ مگر حقوق بشر دو نوع دارد؟!
جمال شریعتی فرزند عبدالعزیز و کاماخ با نام سازمانی گابار آراس از جمله این قربانیان است که در فراموشی کامل قرار گرفته است. او متولد سنندج است و در 10 مارس 2016 کشته شد.
برای توصیف برخورد دوگانه با حقوق بشر نمی‌توان حتی از کلمه وقاحت نیز استفاده کرد.
