امروز نقش رسانه‌ها اعم از مجازی و غیرمجازی در تشویق افکار عمومی در موضوعات مختلف یک امر مهم و شناخته شده است. در جامعه ایران نیز مردم با فعالیت در فضای مجازی بارها ثابت کرده‌اند در معرفی و حتی حل مشکلاتی نقش مهمی داشته‌اند.
اما اگر دقت کنیم، رسانه‌های غیرکرد اعم از مجازی و غیرمجازی در برخورد با موارد نقض فاحش حقوق بشر در مناطق کردنشین – آگاهانه یا ناآگاهانه – برخورد دوگانه دارند و نمونه بارز آن عدم توجه به ده‌ها مورد آدم‌ربایی، فریب و سرانجام به کشتن دادن کودکان، نوجوانان و جوانان کرد توسط پژاک است که این اتباع ایران را در ترکیه و سوریه و با نام پ.ک.ک به کشتن می‌دهد. آیا اگر این افراد کرد نبودند یا به جای تعلق به مناطق روستایی مرزی، اهل مثلا تهران بودند باز این گونه مغفول می ماندند؟! بسیار بعید است.
فرهاد صدیقی فرزند کریم و شربت اهل روستایی کردنشین از توابع خوی در استان آذربایجان غربی از جمله این افراد است که پس از قرار گرفتن در دام پژاک سرانجام در هشتم نوامبر 2016 در درسیم در داخل خاک ترکیه و در درگیری پ.ک.ک با ارتش ترکیه کشته شد و حتی خانواده‌اش از محل دفن او مطلع نیستند. مشخص نیست چرا کردهای ایران باید در جنگ بین پ.ک.ک و ارتش ترکیه جان خود را از دست دهند.
