تا قبل از همکاری حزب اتحاد دموکراتیک (پ.ی.د.) با آمریکا در سوریه که سبب شد شاخه مسلح آن ی.پ.گ. عملا به پیاده نظام آمریکا تبدید گشت، هیچ تهدیدی جدی متوجه مردم کرد در سوریه نبود. اما با آغاز این همکاری و تصور پ.ک.ک. بر این که آمریکا همیشه یار غار آن خواهد بود، سبب شد تا ترکیه نیز برای حمله، اشغالگری و تغییر بافت جمعیت بیشتر به دنبال برنامه باشد. آغاز آن با عفرین بود. ترکیه حمله کرد، آمریکا و روسیه تماشا کردند.
در مراحل بعدی، سرکانیه، گرسپی و تعداد زیادی شهرک و روستا هدف ترکیه قرار گرفت. ترکیه به صورت سیستماتیک تخلیه منطقه از کردها و اسکان اعراب دیگر مناطق سوریه و یا حانواده تروریست‌های قفقاز، آسیای میانه را آغاز کرد و ادامه داد.
نتیجه این همکاری پ.ک.ک. با ترامپ و دادن چراغ سبز به ترکیه:
در 320 روستای عفرین و سرکانیه، حتی یک کرد نمانده و در همه آنها تروریست های مسلح مورد حمایت ترکیه مستقر شده‌اند.
به عنوان مثال در روستای تل اربید که یکصد نفر جمعیت داشت فقط یک پیرمرد مانده است!
در استان جزیره نیز 1770 روستا وجود دارند که 90 روستا کاملا تخلیه شده اند و 45 درصد مردم روستاها نیز آواره شده اند.
باید کشته شدن بیش از 50 هزار جوان کرد و زخمی شدن حدود 200 هزار نفر برای منافع آمریکا را نیز به این افزود. پ.ک.ک. این مصیبت را بر کردهای سوریه تحمیل کرد و هنوز هم بر ادامه حضور خود در این منطقه اصرار می‌کند!
