مفقود شدن ۳۰۰۰ کرد ایزدی در جنگ با داعش

0
745 بازدید

هفت سال پس از اسارت کردهای ایزدی توسط داعش، برخی از اقلیت‌­های مذهبی عراق هنوز در اسارت آنها در سوریه هستند. برخی دیگر با خانواده­‌های شبه‌نظامیان داعش زندگی می‌کنند.

پیام­‌های صوتی ارسال شده توسط پسر نوجوانی به نام عباس حسین بسیار دلخراش است. این پسر، که یکی از اقلیت­‌های ایزدی عراق است، هفت سال پیش توسط جنگجویان داعش ربوده شده بود، در مورد سرنوشت مادرش سوال می­‌کند و متعجب است که چرا پدرش با او در ارتباط نبوده است.

در پیام­‌هایی که تابستان گذشته به پدرش، که یک کارگر بیکار است فرستاد، عباس حسین می­‌گوید که گروگانگیر دیگر اجازه نمی‌­دهد که او پیام بفرستد؛ زیرا والدینش پول درخواست شده را پرداخت نکرده‌اند.

این نوجوان که هنوز صدای یک کودک را دارد می‌گوید: «پدر اگر پول نداری، مشکلی نیست. فقط به من اطلاع دهید، من کار می­‌کنم، پول پس انداز می­‌کنم و به او می­دهم تا اجازه دهد با شما صحبت کنم.»

آقای حسین بیش از یک سال است که می­‌داند که فرزندش و پنج نفر از اقوامش در منطقه تحت کنترل ترکیه در شمال سوریه توسط یک جنگجوی سابق داعشی عضو ارتش ملی سوریه، به گروگان گرفته شده است. گفتنی است حدود ۳۰۰۰ ایزدی پس از اسیر شدن توسط داعش در زمان تصرف بخش­‌هایی از عراق و سوریه، هنوز مفقود هستند.

در حالی که تصور می­‌شود اکثر مفقودین کشته شده‌اند، صدها نفر دیگر زنده و در سوریه یا ترکیه اسیر هستند. در برخی موارد، خانواده‌هایشان می­‌دانند کجا هستند و حتی با آن­ها یا گروگانگیرها در تماس بوده‌اند. اما حمایت­‌های مالی دولت­‌ها و خیرین و همچنین علاقه آن­ها برای یافتن ایزدی­‌های مفقود شده در حال کاهش است.

داعش در سال ۲۰۱۴ یک سوم عراق و بخش­های وسیعی از سوریه را تسخیر و یک خلافت خودخوانده ایجاد کرد. این گروه سرزمین ایزدی­‌ها در منطقه سنجار در شمال عراق را تصاحب و کمپین نسل‌کشی علیه آنها را آغاز کردند. بیش از ۳۰۰۰ نفر کشته و ۶۰۰۰ نفر اسیر شدند و بسیاری از زنان و دختران به بردگی جنسی مجبور شدند.

به گفته دولت اقلیم کردستان عراق، در حالی که حدود نیمی از ایزدی­‌های اسیر شده، فرار کرده یا نجات یافته‌اند، تقریباً ۳۰۰۰ نفر دیگر هنوز مفقود هستند. آن­ها معتقدند بسیاری از بازماندگان، در مخفیگاه و در اردوگاه­‌های زندان با خانواده­‌های جنگجویان داعش زندگی می‌کنند. بقیه هم احتمالا در گروه­‌های مختلف افراطی در سوریه یا ترکیه اسیر هستند.

آقای حسین گفته که گروه گروگانگیر برای آزادی هر کدام از اقوامش، ۹۰۰۰ دلار می‌خواهد. وی گفت از زمانی که برای اولین بار در تابستان سال ۲۰۲۰ با پسرش تماس برقرار کرد، یکبار مبلغ ۶۰۰ دلار ویکبار ۱۲۰۰ دلار به گروگانگیر پرداخت کرده است. اما این مقدار برای رهایی پسر و حتی فرستادن پیام کافی نبود.

آقای حسین گفت: «یک هفته پیش، من از طریق فیس‌بوک با گروگان‌گیر صحبت می­‌کردم، و او به من گفت اگر می­خواهید با بچه‌ها صحبت کنید، برای هر بار تماس باید ۳۰۰ دلار به من پرداخت کنید. من این پول را ندارم». آقای حسین اکنون به سازمان‌های امدادی متکی است تا در اردوگاهی در کوه سنجار، جایی که خانواده‌اش را پس از آتش‌سوزی در محل زندگی‌شان در اردوگاهی بزرگتر در اقلیم کردستان به آنجا منتقل کرده است، زنده بماند.

او می­‌گوید: «نمی­خواستم آنچه از خانواده‌ام باقی مانده است، بسوزد.»

 

 

او گفت «سه پسر او در سال ۲۰۱۴ توسط داعش اسیر شدند. یک سال بعد، توانست پول قرض کند تا آزادی کوچکترین پسر خود را، که هنگامی که به همراه پنج خویشاوند دیگر به سوریه و سپس ترکیه می‌رفتند، دستگیر شد، بخرد. خانواده‌اش برای هر شش نفر آنها ۳۰ هزار دلار پرداخت کرده و عزیزان خود را در مرز عراق و ترکیه ملاقات کردند». از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰، او از سرنوشت دو پسر دیگر خود اطلاع نداشت. در تابستان سال ۲۰۲۰، توسط سایر اقوامی که هنوز در اسارت بودند، به وی خبری رسید. آن­ها به او گفتند که پسر بزرگش در سال ۲۰۱۷ بر اثر حمله هوایی به یک مدرسه مذهبی در رقه کشته شد. پسرش ۱۳ ساله بود.

عبدالله شریم، نجات‌دهنده ایزدی که تقریبا ۴۰۰ ایزدی اسیر را از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ به این کشور بازگردانده است، گفت که با جنگنجویی که پسر آقای حسین را اسیر کرده در تماس بوده است.

آقای شریم، سوژه کتابی به نام «زنبوردار سنجار»، پیش از سال ۲۰۱۴ در سوریه تاجر عسل بود. او پس از دستگیری ۵۶ نفر از بستگانش، از ارتباطات خود در آنجا برای ایجاد یک شبکه نجات استفاده کرد.

از سال ۲۰۱۴، دفتر مرتبط با نچیروان بارزانی، رهبر کردهای عراق، هزینه بازگرداندن اقوام اسیر را به خانواده­‌های ایزدی بازپرداخت کرد. اما حالا، اکثر خانواده­هایی که در اردوگاه­ها یا ویرانه­‌های خانه­‌های خود در سنجار در فقر شدید زندگی می­‌کنند، دیگر نمی­‌توانند برای رهایی اعضای خانواده خود پول جمع‌آوری کنند.

اگرچه ایزدی­‌ها شهروندان عراقی هستند، اما دولت عراق در بغداد هرگز در نجات آن­ها مشارکت نکرده است و ادعا می­‌کند که نه بودجه دارد و نه توانایی.

تا حدود دو سال پیش، آقای شریم، به عنوان نجات دهنده، هر دو فاکتور را داشت.

در روستای خانکه، در اقلیم کردستان عراق، آقای شریم نقشه­‌ها و نمودارهایی را در طبقه اتاق نشیمن خود باز می­‌کند که هر کدام کلید نجات یک زن یا کودک ایزدی ربوده شده در سوریه است. نمودارها، که توسط پسر مهندس وی ترسیم شده‌اند، نشانه­‌هایی را در نزدیکی خانه­‌هایی نشان می­دهند که تصور می­شود اسرا در آنجا نگهداری می­‌شوند.

 

یک سازمان امدادی آمریکایی نقشه‌­های تفصیلی شهرهای سوریه را در اختیار وی قرار داد تا به جستجوی بازماندگان ایزدی کمک کند. در مدت پنج سال اداره یک شبکه قاچاق، آقای شریم از بودجه دولت اقلیم کردستان، کمک‌های خصوصی و پولی استفاده کرد که اقوام فقیر ایزدی مفقود شده از هر کجا که می­توانستند برای نجات عزیزان خود قرض گرفته بودند. یکی از گذرگاه­‌های مرزی تنها یک ساعت با روستای آقای شریم فاصله دارد، اما عموماً ایزدی­‌های عراقی از سوی مقامات کُرد و عراق از ورود به سوریه منع می­‌شوند.

هیچ تلاش سیستماتیکی از سوی دولت عراق برای یافتن ایزدی­‌های ربوده شده در اردوگاه­های عراق که همسران و فرزندان جنگجویان داعش در آنجا نگهداری می­‌شوند و دسترسی به آن­ها به شدت کنترل می‌­شود، انجام نشده است.

آقای شریم گفت: «مهمترین نیاز ما حتی پول هم نیست.» وی افزود: «دولت عراق باید به ما اجازه دهد تا برای دیدن اردوگاه­ها و مکان‌های دیگر به سوریه برویم. همچنین باید به ما اجازه دسترسی به اردوگاه­‌های عراق را بدهند تا جستجو کنیم.»

آقای شریم گفت که معتقد است از میان مفقودین و زنده‌ها، نوزادان بیشتر در ترکیه هستند، در حالی که زنان و دختران جوان عمدتا در شمال سوریه و تحت کنترل مزدوران یا جنگجویان وابسته به داعش در شهرهای تحت کنترل ترکیه هستند. آقای شریم هر از گاهی اطلاعاتی در مورد بازماندگان ایزدی در اسارت به دست می‌­آورد. اما بدون حمایت گسترده‌تر، او و سایر امدادگران توانایی چندانی برای عمل به این نکات ندارند.

دو سال پس از اینکه داعش آخرین مناطق تحت کنترلش را از دست داد، اکثر خانواده­‌های ایزدی اهل سنجار هنوز اعضای خانواده خود را از دست می­‌دادند.

آقای شریم گفت: «برخی از بازماندگان به استرالیا یا کانادا یا کشورهای دیگر می‌­روند و بخشی از خانواده در آنجا هستند و بخش دیگر هنوز مفقودند. بنابراین نمی­‌دانند چه باید بکنند.»

پاسخ ترک

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید