این بار خبری از ربایش کودکان برای جنگ، در میان نیست. بلکه می‌خواهیم خوانندگان را به درون خانه‌ای ببریم که فرزند جوانشان کشته شده و نه جنازه‌ای دیده‌اند و نه خبری مبنی بر کشته شدن. آنها خبر مرگ فرزنداشان را از طریق یک رسانه شنیده‌اند؛ همین! فرزند این خانواده به طور ناگهانی و بر اثر القائات روانی دروغین یک فرقه، خانه و کاشانه را رها می‌کند و وارد پژاک می‌شود.
«شعار» پژاک، عدالت و آزادی برای کردها و تحقق همه حقوق آنها است و به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک در سال 1383 تاسیس شد. پ.ک.ک نیز که خود را حزب کارگران کردستان ترکیه می‌نامد، با رویکردی مسلحانه و خشن و تفکری مارکسیستی- لنینیستی از دهه 70 میلادی فعالیت خود را با ادعای آزادی و رفاه مردم کرد آغاز کرد و از همان ابتدا با خشونت، ترور و حذف فیزیکی، سعی در به کرسی نشاندن شعار خود داشت. پس مشخص شد که ماهیت این گروه، تروریستی است.
اما ادامه داستان؛ کیوان سرابی، فرزند شکر الله، متولد ۱۳۶۱ است که در سال 1392 و در مریوان به عضویت پژاک درآمده است. کاوه سرابی، برادر کیوان، ضمن بیان این اطلاعات در مصاحبه با خبرنگار دیدبان حقوق بشر کوردستان ایران، افزود: «برادرم کیوان در دانشگاه قبول شده بود، اما ما یقین داریم که او فریب داده‌اند. او در واقع، فریب شعارهای جذاب اما دروغین پژاک را خورده و با شست‌و‌شوی مغزی، حاضر به ترک خانواده و کشور و عضویت در یک گروه مسلح شده است. نمی‌دانیم چگونه و با چه کسانی ارتباط داشت. ناگهان متوجه شدیم نیست. بدون هیچ خبری، خانواده را رها کرد و رفت. برادرم از زمانی که رفت، با ما هیچ ارتباطی نداشت و از او خبر نداشتیم».
آقای سرابی در مورد اطلاعات خود از وضعیت و نحوه کشته شدن برادرش گفت: «پژاک حتی به ما خبر کشته شدن برادرم را نیز نداد. یعنی این گروه، هرگز نه خبر عضویت او را داد و نه از کشته شدن وی، ما را مطلع کرد. ما از طریق تلویزیون پژاک (آرین‌تی‌وی) مطلع شدیم که کیوان در منطقهای به نام «بستا» از توابع شرناخ در درگیری با ارتش ترکیه کشته شده است. این شبکه ادعا کرده بود که کیوان در سال 1395 و در اثر بمباران هوایی ارتش ترکیه کشته شده است».
کاوه سرابی در مورد پیگیری‌های خود و خانواده برای مشخص شدن سرنوشت حقیقی برادرش و یا حداقل تحویل جنازه وی، نیز افزود: «ما به نهادهای مسئول دولتی در ایران، غیبت او را خبر دادیم، اما دیگر دیر شده بود. تا به امروز هم هیچ اقدامی حقوقی نکرده‌ایم و نمی‌دانیم اگر قرار باشد کاری بکنیم باید از کجا شروع کرد. از طرفی پدر و مادرم بسیار پیر هستند و ما حتی توان سفر به ترکیه و یا اقلیم کردستان عراق و پیگیری ماجرا را نیز نداشتیم».
دیدبان حقوق بشر کوردستان ایران ضمن اعلام آمادگی برای پیگیری حقوقی و رسانه‌ای ماجرا، از همه نهادهای حقوق بشری و مسئول در دولت‌های ایران، ترکیه و اداره اقلیم کردستان می‌خواهد سرنوشت افرادی مانند کیوان را با جدیت پیگیری کنند. مواردی مانند کیوان که فریب شعارهای دروغین پژاک و پ.ک.ک را خورده‌اند، و هرگز به خانواده باز نگشته‌اند، بسیار است. پژاک و پ.ک.ک، حتی جنازه آنها را نیز تحویل خانواده نمی‌دهد و صرفا با عکس کشته شدن آنها، در حال فریب افراد دیگر و اقدامات تبلیغاتی است.
نکته مهم دیگر که کارشناسان حقوقی و رسانه‌ای باید به آن توجه کنند، مساله فعالیت شبکه‌های تلویزیونی وابسته به پژاک است. چنانچه در این گزارش ذکر شد، خبر کشته شدن کیوان را شبکه پژاک منتشر کرده است که همین امر، ماهیت واقعی این کانال‌ها را آشکار می‌کند و نکته جالب، فعالیت آزادانه آنها است.
