به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، ماجرای فریب، ربایش و انتقال نوجوانان و جوانان کُرد ایرانی به مقرهای گروه تروریستی پژاک، داستان تلخی است که همواره وجود داشته و ظاهرا قرار نیست برای آن پایانی را متصور باشیم. تامین نیرو از میان نوجوانان، فریب آنها و در نهایت اینکه حتی جنازه این افراد به خانواده‌هایشان تحویل نمی‌شود، نشان از ماهیت اقتدارگرایانه و فریبکاری پژاک دارد. این در حالی است که صدها کودک ایرانی توسط این گروه ربوده شده‌اند و هرگز به خانه بازنگشته‌اند. جدیدترین نمونه این اقدامات پژاک، جمال آرش از روستای یولا گلدی شهر شوط از توابع استان آذربایجان غربی است. روستایی در مرز ایران و ترکیه که اکثر مردم آن به کولبری اشتغال دارند. به دلیل عدم توجه دولت، عدم توسعه‌یافتگی تاریخی و سایر موارد، کولبری، شغل اصلی مردم این روستا است. شغلی که هیچ آینده‌ای ندارد. کولبران یا به دلیل تردد در نقاط ممنوعه توسط نیروهای نظامی هدف قرار می‌گیرند و یا به دلیل عدم پرداخت باج به پژاک و سایر تروریست‌ها، اموالشان مصادره و جانشان تهدید می‌شود.
عبدالرحمن، پدر جمال در مصاحبه با خبرنگار دیدبان و برای تشریح فریب خوردن فرزندش گفت: «حقیقتا به دلیل فشار روحی، تاریخ دقیق رفتن فرزندم را نمی‌دانم. او یک سال است به خانه بازنگشته است. برای پیدا کردن نشانی از او به مقرهای پژاک در مرز ایران و ترکیه نیز رفتم. اما هم تهدید شدم و هم توهین شنیدم. نیروهای پژاک به جای احترام و دلداری ما، من و مادر جمال را مسخره و به ما بی‌احترامی کردند. به سوالات ما در مورد جمال نیز پاسخ ندادند. جمال از لحاظ روحی و روانی بیمار بود و مشکل داشت. به ما گفت به تهران برای کار نزد برادرش خواهد رفت. اما متاسفانه برادر وی نیز شش سال است که به خانه بازنگشته است. من یقین دارم آنها عضو پژاک شده‌اند. شگرد حضور در تهران، توسط پژاک برای جلوگیری از پیگیری خانواده‌ها طرح می‌شود».
پدر جمال به دیدبان گفت: «اسم برادر او مراد و از جمال بزرگتر است. عناصر پژاک با ترفند زیارت مراد را ربوده‌اند، در حالی که او شانزده سال سن بیشتر نداشت. سه بچه کوچک و مادری که شب و روز برای جمال و مراد گریه می‌کند و مریض و افسرده شده، ثمره این جنایت پژاک است. اگر در پی جمال و مرداد بروم، اینها را چه کنم؟ من تنها هستم و هیچکس را ندارم و این بزرگترین ظلمی بود که پژاک در حق ما مرتکب شد. دو پسر مرا در فاصله شش سال از من گرفت. کانون زندگی من نابود شد».
گفتنی است خبرگزاری فرات وابسته به پ.ک.ک و پژاک، چندی پیش مدعی شده بود که در این گروه کودک‌سرباز وجود ندارد و نیروهای کم سن و سال، در این گروه دیگر حاضر نیستند. البته این خبرگزاری در مورد سرنوشت کودکان قبلی، سکوت کرده بود.
