این رسانه‌ها، بارها و بارها توسط دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد نقض حقوق بشر و حقوق کودکان کُرد توسط گروه‌های مسلح، مورد خطاب قرار گرفتند؛ اما واکنشی نشان ندادند.
به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، رسانه‌های فارسی‌زبان که عموما در لندن و واشنگتن فعال هستند و در برنامه‌های خود اکثراً معیارهای سیاسی را در نظر گرفته و بر خلاف ادعاهای حقوق بشری خود فعالیت می‌کنند، در چند سال گذشته بارها در مقابل نقض حقوق بشر توسط گروه‌های مسلح و شبه‌نظامی فعال در مناطق کردنشین ایران، سکوت و تلویحا از اقدامات آنها حمایت کردند. در واقع، مساله این شبه‌رسانه‌ها، نقض حقوق بشر نبود؛ بلکه مهم ضدیت و ستیز گروه‌های مختلف مسلح با دولت مرکزی ایران بود و به همین دلیل این گروه‌ها مورد توجه رسانه‌های مذکور قرار داشتند.
این رسانه‌ها، بارها و بارها توسط دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد نقض حقوق بشر و حقوق کودکان کُرد توسط گروه‌های مسلح، مورد خطاب قرار گرفتند؛ اما واکنشی نشان ندادند و حتی از این گروه‌ها به عنوان آزادی‌بخش و مبارز راه آزادی حمایت کردند. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران بارها و برای چند سال مداوم، سرنوشت کودکان و نوجوانان عضو گروه‌هایی مانند حدکا، پژاک و پ.ک.ک را پیگیری کرده، گزارش مفقود شدن و ربایش آنها را منتشر نموده و با خانواده‌های آنها چندین مصاحبه انجام داده است؛ اما این رسانه‌ها هرگز و حتی برای یک بار به این مسائل و پرونده‌ها توجه نداشتند.
این رسانه‌ها مانند بی.بی.سی فارسی حتی با سران گروهی مانند پژاک مصاحبه رسمی انجام دادند. چند ماه پیش بود که شبکه دولتی انگلستان (بی‌بی‌سی فارسی) که با پول مالیات‌دهندگان بریتانیایی اداره می‌شود با رئیس گروه مسلح و ستیزه‌جوی پژاک که اقدامات تروریستی و قتل‌عام کردهای ایرانی را در کارنامه خود دارد، مصاحبه کرد. این مصاحبه، عملا به ابزاری برای تطهیر و توجیه سیاست‌های ضدانسانی پژاک تبدیل شد و مجری برنامه نیز تریبون را در اختیار رئیس مشترک پژاک قرار داده بود و حتی یکبار در مورد صدها اقدام مسلحانه پژاک و سرنوشت چندصد کودک و نوجوان زیر سن قانونی از زیلان وژین سوال نپرسید.
بیشتر بخوانید: خیانت بی‌بی‌سی فارسی به مردم ایران و کردستان؛ مصاحبه با رئیس گروه ستیزه‌جوی پژاک
مصاحبه زیلان وژین با بی‌بی‌سی فارسی، یک تناقض آشکار در سیاست‌های رسانه‌ای این رسانه بود؛ چرا که عملا به یک گروه مسلح تریبون داده شده بود. مصاحبه با وژین دقیقا مانند این بود که سرکرده گروه تروریستی داعش با یک رسانه انگیسی تحت قوانین آفکام مصاحبه کند و از فعالیت‌های گروه خود سخن بگوید و دفاع کند. در واقع اقدام بی.بی.سی، مصاحبه نبود صرفا چند سوال هماهنگ‌شده از رئیس پژاک پرسیده شد و او نیز تریبون را آماده دید تا از سیاست‌های گروه پژاک دفاع کند؛ بدون اینکه به آسیب حدود ۲۰ سال فعالیت مسلحانه، تخریب، اخاذی، آدم‌ربایی و… اشاره کند. وژین حتی یک بار به سیاست استفاده از کودکان به عنوان نیروی مسلح، اشاره نکرد و نگفت چرا گروه تحت امر وی، بارها از فعالان اقتصادی در مناطق کردنشین ایران اخاذی کرده است؟
از سوی دیگر، شبکه فارسی‌زبان منوتو که از لندن پخش می‌شود اخیراً در خبر خود پیرامون عملیات ترکیه علیه شبه‌نظامیان پ.ک.ک از عنوان تروریستی استفاده کرده که این اقدام باعث حمله هواداران پ.ک.ک و پژاک به این شبکه شده است. هزاران کامنت علیه منوتو در اینستاگرام این شبکه منتشر شده و بسیاری اعلام کردند این حساب را بلاک (مسدود) خواهند کرد. سوال مهم از رسانه‌های فارسی‌زبان این است که چگونه ممکن است پ.ک.ک، یک گروه تروریستی باشد، اما شاخه ایرانی آن بتواند با بی.بی.سی مصاحبه کند؟ به اذعان رسانه‌های پژاک و پ.ک.ک، این دو گروه در هم تنیده هستند و یک ایدئولوژی و یک سیاست تبعیت می‌کنند. بسیاری از اعضای ایرانی پژاک، عملا به نیروی پ.ک.ک تبدیل و در جنگ با ارتش ترکیه کشته شده‌اند. در واقع، یک شبکه فارسی‌زبان یک گروه را تروریستی اعلام کرده و همزمان شبکه دیگری در همان شهر لندن، با سران آن گروه تروریستی مصاحبه تبلیغاتی انجام می‌دهد.
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران بارها به استناد خبرگزاری رسمی پ.ک.ک/ پژاک، مشخصات این افراد را اعلام کرده و این سوال را پرسیده که این افراد چرا و چگونه کشته شده‌اند؟ حال که پژاک همان پ.ک.ک است، چرا رسانه‌های مستقر در لندن یکی را تروریستی را خطاب می‌کنند و با دیگری مصاحبه اختصاصی انجام می‌دهند؟ آیا چون رسانه‌های فارسی‌زبان دشمن دولت ایران هستند، این مجوز را دارند که با سران گروه‌های مسلح که در لیست سیاه آمریکا قرار دارند، مصاحبه کنند و آنها را مشروع و محبوب جلوه دهند؟
بیشتر بخوانید: گمشدگان در پژاک
لینک بالا، مجموعه گزارش‌های دیدبان در مورد چندین تبعه ایرانی است که در ساختار پژاک و پ.ک.ک حضور داشتند و کشته شدند. مشخص نیست جسد این افراد کجا دفن شده است. وب‌سایت دیدبان نیز بارها در مورد صدها کودک ایرانی گزارش منتشر کرده که توسط پ.ک.ک/ پژاک فریب خورده‌اند یا ربوده شده‌اند و در نهایت، حتی جنازه این کودکان نیز در اختیار خانواده این افراد قرار نگرفته است. اما بی.بی.سی فارسی و منوتو، یکبار به این کودکان اشاره نکرده‌اند. حتی خبرگزاری فرات هنوز هم با افتخار به کشته شدن کودکان کُرد در جنگ پ.ک.ک با ترکیه اذعان می‌کند.
مجموعه این شرایط نشان می‌دهد که تیتر خبر شبکه منوتو، فارغ از نیت مدیران آن، کاملا صحیح است. پ.ک.ک در لیست گروه‌های تروریستی اروپا، آمریکا و کانادا قرار دارد.
تصویر فوق، سایت رسمی وزارت امور خارجه آمریکا است که به صراحت پ.ک.ک را گروه تروریستی اعلام کرده است. البته آمریکا نیز به دلایل ملاحظات سیاسی، هم‌اکنون با شاخه‌های پ.ک.ک در سوریه در حال همکاری و غارت نفت سوریه است. البته آمریکا باز هم به دلایل سیاسی، در برابر حمله ترکیه به کردهای سوریه، سکوت کرد و اجازه داده است تا ترکیه هر جنایتی را در حق کردهای سوریه انجام دهد. اما واقعیت حقوقی آن است که پ.ک.ک از نظر آمریکا گروه تروریستی است.
تصویر فوق هم از سایت رسمی دولت کانادا است. کانادا هم پ.ک.ک را گروه تررویستی می‌داند. یعنی از منظر دو دولت مهم غربی، پ.ک.ک یک گروه تروریستی است و بی.بی.سی با زائده ایرانی آن مصاحبه کرده است و سعی کرده اقدامات آن را توجیه نماید.
اما مهمتر از آمریکا و کانادا و ترکیه، اتحادیه اروپا است که بی.بی.سی در آن منطقه قرار دارد. اتحادیه اروپا نیز پ.ک.ک را گروه تروریستی خطاب کرده است.
هدف از نگارش این یادداشت کوتاه، اثبات این نکته بود که بی.بی.سی با سران یک گروه تروریستی مصاحبه کرده است که شاخه ایرانی آن هم متهم به استفاده از کودکان به‌عنوان سرباز و سایر اقدامات مسلحانه است. شبکه منوتو نیز باید نسبت به اقدامات پ.ک.ک و پژاک علیه شهروندان ایرانی و کردهای ایران واکنش نشان دهد. آنچه که در رسانه‌های فارسی‌زبان غایب است، برخورد حقوقی با مسائل حقوقی است. آنها چون پژاک در گروه مخالفان دولت ایران قرار دارند، از پژاک حمایت می‌کنند و چشمان خود را بر مرگ چند صد کودک کُرد در جریان جنگ پ.ک.ک با دولت ترکیه و اقدامات مسلحانه پژاک، بسته‌اند. در واقع، مساله بی.بی.سی و منوتو و ایران‌اینترنشنال، نه حقوق کودکان و حقوق بشر، که موضع گروه‌های مسلح کُرد در مورد دولت ایران است. اگر گروهی ضد جمهوری اسلامی باشد، همه اقدامات آن گروه مشروع است و آن گروه تروریست نیست. به همین دلیل پژاک، یک بار از جانب منوتو و بی.بی.سی فارسی، گروه تروریستی خطاب نشده است.
