منبع: دیدبان کرد (سوریه)/دیدبان حقوق بشر/نیویورک تایمز
– در ژوئیه سال 2015 یک گزارش حقوق بشر به نام «نیروهای کرد سوریه ممنوعیت استفاده از کودکان سرباز را نقض می‌کنند» نام 59 کودک را آورد که ده نفر آنها زیر 15 سال بودند و از ژوئیه 2014 توسط ی.پ.گ. به جنگ اعزام شده بودند.
– خبر مربوط به مرگ «لطیفه کایا» با نام مستعار «جاهده» به دست قبیله میراندا در «دریک» از توابع شهر کردنشین قامیشلو در سوریه همه جا انعکاس یافت. وی در ربودن کودکانِ سرباز نقش اصلی را ایفا می‌کرد. بر اساس گزارش‌ها، خانم کایا یک دختر 17 ساله متعلق به یکی از خانواده‌های قدرتمند آنجا را ربود تا به عضویت ی.پ.گ. در آورد. قبیله مذکور نیز جاهده را به قتل رساند.
– در مناطق تحت کنترل شبه نظامیان پ.ک.ک، بین آنها و بعضی خانواده‌ها نیز درگیری رخ داده که بر سر ربودن دختر بچه‌ها بوده است. در ماه مه سال 2014، مادرانی از سراسر ترکیه در مقابل شهرداری دیاربکر وابسته به گروه پ.ک.ک تحصن کردند و خواستار بازگرداندن بچه‌های خود توسط گروه پ.ک.ک شدند. بیشتر بچه‌ها 14-15 ساله بودند و خانواده‌ها می‌گفتند گروه پ.ک.ک آنها را ربوده است.
– در بخشی از گزارش دیده‌بان حقوق بشر کُرد در سوریه موسوم به دیده بان کرد به ذکر نمونه‌هایی از کودکان و نوجوانانی که از سوی شبه نظامیان وابسته به پ.ک.ک ربوده شده‌اند پرداخته می‌شود: «همراه با افراد بزرگسال تعداد افراد کم سن و دوازده ساله به بالا نیز در بین ی.پ.گ. افزایش یافته است. گاهی، این عضویت اجباری است؛ گاهی کودکان و نوجوانان به صورت داوطلبانه عضو ی.پ.گ. شده‌اند اما برخلاف اراده صریح والدین آنها بوده است. قابل توجه است که تعداد زیادی دختر کم سن و سال نیز در بین افراد عضو شده است.
– روز هشتم آوریل سال 2018، حنان فرهاد حاج یونس دختر 15 ساله از ی.پ.گ. فرار کرد و چهار روز بعد، جمیله علی کیکیا مادر این دختر به مدت چندین ساعت توسط ی.پ.گ. بازداشت شد. پس از این که او را آزاد کردند، همسرش فرهاد حاج یونس و برادرش رشاد حاج یونس را دستگیر نمودند. طبق گفته اهالی روستا، ی.پ.گ. اعلام کرد یا دختر را بدهید یا یکی از اعضای خانواده به جای او باید عضو شود.
– در اوایل مه 2014، جنگجویان ی.پ.گ. دختری به نام روسین محمد حسین 13 ساله را به عضویت در آوردند. روزهای 14 و 15 ماه مه اعضای خانواده مقابل دفتر پ.ی.د. در دربسیه خواهان بازگشت دختر خود شدند و تظاهرات نمودند. نیروهای آسایش پ.ک.ک این تظاهرات را متفرق کردند.
– روز دهم مه 2014 جنگجویان ی.پ.گ. «فاطمه سلیم علی» 12 ساله را به عضویت در آوردند. یک عضو خانواده به دیدبان کُرد گفت: «دختر ناگهان ناپدید شد. ی.پ.گ. مدعی است خود دختر تصمیم گرفت اما والدین او حتی مجاز نیستند همراهش باشند. قول دادند پس از آموزش دو هفته‌ای به فاطمه اجازه بدهند برگردد. طبق گزارشات تایید نشده افراد خردسال دیگر نیز همراه فاطمه بودند».
– روز چهارم نوامبر سال 2014 اعضای پ.ک.ک یک دانش آموز دختر 15 ساله به نام نجاح نروان احمد را از مدرسه‌ای در روستای کاظمیه در ده کیلومتری شرق مالکیه ربودند. بر اساس گفته‌های معلم دختر او را به مقر ی.پ.گ. بردند.
– در اواخر نوامبر 2014 نورمن ابراهیم خلیفه 13 ساله و متولد ژانویه 2001 توسط ی.پ.گ. ربوده و به مقر پ.ک.ک در کردستان عراق برده شد تا آموزش‌های چریکی ببیند. روز 24 دسامبر 2014 او همراه یک دختر دیگر توانست فرار کند. وی در مصاحبه با دیدبان کُرد گفت صدها خردسال در مقرهای پ.ک.ک بودند. این کودکان غذای کافی نمی‌خورند و بایستی کارهای سخت نیز انجام دهند. تلاش برای فرار امری عادی شده است. اگر دستگیر شوند یا به مقر دیگر منتقل، یا شکنجه و تنبیه و یا کشته می‌شوند. وی می‌گوید: «وقتی به کوهستان آمدم یک دختر چندین بار تلاش کرده بود فرار نماید و برای بار هشتم دستگیر شده بود. همه با هم بودیم. جلسه‌ای برگزار کردند که تمام شب طول کشید. او را به صحنه آوردند و گفتند فقط به درد یک گلوله پ.ک.ک می‌خورد. او را با تیر زدند و به رودخانه انداختند» .
– روز 23 دسامبر سال 2014 اعضای ی.پ.گ. دختری به نام «حمرین عبدالحمید حسین» دانش آموز کلاس نهم را بدون اطلاع والدینش به عضویت در آوردند. آنها این دختر را جلوی چشمان والدین بردند. پدر این دختر گفت: «من به ی.پ.ژ. و آسایش رفتم. بعدا هر دو مدعی شدند حمرین آنجا نیست اما حمرین توانست طی تماسی تلفنی به یک دوست خود بگوید همراه تعدادی دختر در راه قندیل در کردستان عراق هستند».
– روز 28 دسامبر سال 2014 اعضای ی.پ.گ. «جزبیه ولید شیخ موس» دانش آموز کلاس هشتم متولد سال 2000 را بدون اطلاع والدینش ربودند. او در مدرسه در قامیشلو ربوده شد. والدین برای آوردن دختر خود به ی.پ.گ. و آسایش مراجعه کردند اما به گفته پدرش آنها گفتند دخترش به قندیل برده شده است.
– روز سوم آوریل سال 2015 کارمندان آسایش دلبر احمد حاج 16 ساله را در کوبانی ربودند. پدرش به دیدبان کُرد گفت: «وقتی از آسایش خواستیم دخترمان را بدهد همسرم را کتک زدند. ما را خائن و بی شرف نامیدند و سپس بیرون انداختند». طبق ادعای آسایش دلبر حاج خودش تصمیم گرفت خدمت نظامی انجام دهد و در یک مقر ی.پ.ژ است.
-روز 15 ژانویه سال 2014 معلوم شد اعضای ی.پ.گ. از افراد خردسال نیز در جنگ استفاده می‌کند. «دلیل ریاض قاسم خلیل» از قامیشلو به عنوان نمونه یک عضو 15 ساله بود که در تل حمیص و تل براک کشته شده و برای او مراسم گرفتند. دیدبان کُرد همچنین مطلع است یک دختر 15 ساله بدون آموزش و چند روز پس از عضویت برای جنگ به کوبانی فرستاده شد تا با داعش بجنگد، سپس وی را به اقلیم کردستان بردند اما توانست از آنجا فرار کند. همچنین موارد زیادی دیده شده که افراد خردسال در ایست‌های بازرسی ی.پ.گ. مورد استفاده قرار می‌گیرند».
– «ماتیو مک الستر» خبرنگار نیویورک تایمز در سال 2006 از مقر گروه پ.ک.ک دیدن کرد و اظهاراتی مشابه ماوی اوغلو بر زبان آورد. او می‌گوید جنگجویان دختر گروه پ.ک.ک 15 ساله بودند و می‌افزاید «زیلان 15 ساله به اندازه کافی بزرگ نیست که در یونیفرم خود قرار گیرد اما کلاشینکف به دست برای جنگ به ترکیه اعزام می‌شود».
این نشریه مستقر در واشنگتن می‌نویسد: «در سال 1998 تصور می‌شد 3 هزار کودک در گروه پ.ک.ک هستند و بیش از ده درصد آنها دختر می‌باشند. گزارش‌ها نشان می‌دهد گروه پ.ک.ک از سال 1994 از کودکان در جنگ استفاده کرده و حتی یک گردان کودکان به نام «تابورا زاروکِن شهید عگید» (گردان کودکان شهید عگید) ایجاد نمود. طبق نوشته پی. و. سینگر حداقل 300 نفر از 3000 نفر دختر هستند و سن این کودکان به هفت سال نیز می‌رسد (P.W. Singer, Children at War, University of California, s. 19). روزنامه «برلیگنسکه تیدنده» در دانمارک نیز می‌نویسد: «کودکان در مقرها نگه داشته می‌شوند و این نقض حقوق کودکان است. پس از آن بود که یونیسف تحقیق در این خصوص را آغاز کرد».
-یک ویدئوی نیروهای مسلح ترکیه در ماه مه سال 2017 نشان می‌دهد یک دختر جوان دیگر گروه پ.ک.ک به نام زهرا تسلیم شده و همان فرد در یک ویدئوی دیگر می‌گوید توسط این سازمان فریب داده شده است و افزود: «بزرگترین اشتباه من این بود که فریب گروه پ.ک.ک را خوردم. چون گروه پ.ک.ک همه کشور و مردم کُرد را به آتش می‌کِشد. من از جوانان می‌خواهم فریب نخورند و اکنون می‌فهمم باید زودتر تسلیم می‌شدم». علاوه بر ربودن، چندین مورد نیز گزارش شده که طی آن شوهران زنان ربوده شده مورد تهدید قرار گرفته‌اند، در حالی که زنان آنها مورد سواستفاده از جمله تجاوز قرار گرفته بودند.
-کتاب «فرار به سوی آزادی» در سال 2000 توسط یک زن فراری از گروه پ.ک.ک نوشته شد و تجربه او و دیگر زنان در این سازمان را نشان می‌دهد. او که نام مستعارش «دلارام» است در کتابش می‌گوید: «وقتی 13 ساله بود به دلخواه خود عضو گروه پ.ک.ک شد؛ اما متوجه ظلم و استثمار پ.ک.ک علیه زنان شد. زنان حتی نمی‌توانند سازمان را ترک کنند. حتی اگر بخواهند فرار کنند به احتمال زیاد اعدام خواهند شد». یک نمونه در این کتاب داستان پنج عضو دختر در گروه پ.ک.ک است که گفته می‌شد به خاطر مواد سمی ناشی از یک ژنراتور برق جان خود را از دست دادهاند، اما بعدا معلوم شد اعدام شده‌اند.
-یک گزارش وزارت کشور ترکیه در فوریه سال 2017 با عنوان «سواستفاده از کودکان و زنان توسط سازمان تروریستی گروه پ.ک.ک /ک.ج.ک» چند مورد از سو استفاده از زنان را ذکر می‌کند و به مواردی از سازمان‌های بین‌المللی نیز اشاره می‌کند. به عنوان مثال، گزارشات دیدبان حقوق بشر می‌گویند ی.پ.گ. از کودکان زیر 18 سال برای جنگ استفاده می‌کند و این گروه تعهد نمی‌دهد این کودکان سرباز را آزاد نماید. گزارش‌های مشابهی توسط کمیسیون مستقل بین‌المللی تحقیق و سازمان ملل نیز منتشر شده‌اند.
-یک گزارش دیدبان حقوق بشر طی مصاحبه با چندین خانواده می‌گوید هیچ یک از کودکان با اطلاع خانواده خود جذب ی.پ.گ. نشده و هیچ ارتباطی با کودکان وجود ندارد و خانواده‌ها می‌گویند کودکان به زور و با فریب به عضویت گروه پ.ک.ک در آمده‌اند. وزارت خارجه آمریکا در «گزارش قاچاق انسان» در ژوئن 2016 می‌نویسد: «در ماه مه 2015 ی.پ.گ. و شاخه زنان آن ی.پ.ژ. برای افراد بالای 18 سال سربازی اجباری در منطقه عفرین در شمال استان حلب را اعلام کرد. اما در آوریل 2015 ی.پ.ژ یک دختر 16 ساله را بر خلاف اراده خانواده‌اش به سربازی برد».
-گزارش‌های دیدبان کُرد همچنین داستان زنانی مانند «فاطمه سلیم علی» را ذکر می‌کند. طبق این گزارش «فاطمه سلیم علی» یکی از کودک‌سربازهای قربانی پ.ی.د./ی.پ.گ. در سن 12 سالگی توسط این سازمان تروریستی به عضویت در آمد. والدین او در طی مصاحبه‌ها گفتند فاطمه ناگهان ناپدید شد و با این که هوادار پ.ی.د./ی.پ.گ. بودند اما هرگز نمی‌خواستند دخترشان به عضویت این سازمان در بیاید. این سازمان اجازه نداد آنها با دختر خود تماس بگیرند.
-در آرشیوهای سلیم چوروک کایا در مورد حادثه زمستان 1992 در کوه‌های انگیزک در پازارجیک جزئیات هولناکی وجود دارد. در این پرونده علی اومورجان مسئول اعدام تحت شکنجه 17 عضو جوان و مسلح (از جمله دو عضو دختر) بود که ادعا می‌شد پیرو خط محمد شنر هستند (شنر در سال 1991 به دستور اوجالان به قتل رسید).
-در سال 1993 یک دختر 15 ساله عضو پ.ک.ک در راه عزیمت به کوهستان در شرق ترکیه دستگیر شد. ظاهرا وی با پلیس همکاری کرده بود. ژانویه 1994 چند ماه پس از بازگشت وی به خانه در استانبول، اعضای پ.ک.ک او را ربودند و گفتند از وی چند سوال خواهند پرسید تا در مورد اتفاقات پیش آمده در مقر پلیس توضیح بدهد. حدود یک ماه بعد جنازه وی در جنگل اطراف شهر پیدا شد.
-اعضای پ.ک.ک در 27 ژوئن 2013 به گروهی از جوانان معترض در «عاموده» تیراندازی کردند و طی آن 5 غیرنظامی از جمله یک دختر 5 ساله کشته شدند.
-گزارش وزارت خارجه آمریکا در مورد قاچاق انسان می‌نویسد اعضای ی.پ.گ. شاخه گروه پ.ک.ک در سوریه همچنان پسران و دختران از جمله افراد زیر 15 سال را به عضویت خود در می‌آورد. به همان صورت، دیده‌بان حقوق بشر در مصاحبه‌های خود نشان می‌دهد تعداد زیادی کودک در «مراکز جوانان» ی.پ.گ. دیده شده‌اند که از خانواده خود خبر ندارند. خانواده‌ها بعدا متوجه شدند کودکان آنها با زور به عضویت ی.پ.گ. در آورده شده‌اند. از سال 2012، این گروه در ایست‌های بازرسی از دختران و پسران زیر 18 سال استفاده می‌کند که در عفرین و کوبانی مستقر هستند.
– بعضی از نوجوانان در سوریه تحت تاثیر یک معلم زن زبان کردی به نام ویان قرار گرفتند که خود یک عضو پ.ک.ک بود. نسیبه مادر یکی از قربانیان می‌گوید: «من نمی‌خواستم دخترم به جنگ برود. او فقط ۱۳ سال داشت که به کوه قندیل برده شد، اما وقتی کشته شد ۱۷ سال داشت». یک روزنامه‌نگار غربی که در سال ۲۰۱۵ از مقرهای پ.ک.ک در قندیل دیدن کرد، نیز چنین گزارش می‌دهد: «در اینجا کاملا مشخص است بین پ.ک.ک و YPG فرقی وجود ندارد.
