امروز سالروز مرگ فیدل کاسترو، رهبر کوباست. او از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۸ قدرت را در کوبا در دست داشت. در طی دوران حکومت فردی‌اش، هرگز انتخابات برگزار نکرد و تصمیمات شخصی‌اش به عنوان سیاست نهایی در امور کشور بود. اقتصاد کوبا بسیار ضعیف و شکننده است. مردم حق دسترسی به اینترنت، کامپیوتر شخصی نداشتند. سانسور مطلق حاکم بود. هرچند اکنون، اوضاع بهتر شده است.
این در حالیست که فیدل کاسترو در پ.ک.ک و شاخه‌های آن به عنوان یک «سوسیالیست واقعی و شخصیتی افسانه‌ای» مورد تکریم قرار می‌گیرد. بعضی از اعضای پ‌ک‌ک و پژاک حتی نام سازمانی خود را فیدل می‌گذارند. کوبای تحت امر فیدل بارها به صورت رسمی علیه مردم کُرد موضع گرفته است. به عنوان نمونه، هنگامی که سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۱ قطعنامه ۶۸۸ را تصویب نمود تا صدام حسین را ناچار کند آتش‌بس را در شمال عراق بپذیرد و مردم آواره کُرد در سرمای ماه مارس از کوه‌ها به خانه برگردند، کوبا به عنوان عضو غیردائم شورای امنیت رای مخالف داد وعلنا با مردم کُرد اعلام دشمنی نمود.
بعضی از کردها در حالی مرید فیدل کاسترو شدند که فدیل دستور داد به خاطر «احترام» به مصطفی کمال آتاترک مجسمه او را در شهر هاوانا، پایتخت، نصب کنند. حتی ارطغرل کورکچو، رئیس وقت حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) در سال ۲۰۱۶ برای شرکت در مراسم تشییع جنازه فیدل کاسترو راهی هاوانا شد. در حالی که فیدل کاسترو، حداقل در قبال کردها، مواضع دوستانه‌ای اتخاذ نکرده است.
