بمباران روستاهای اقلیم کردستان توسط ترکیه به امری عادی تبدیل شده است چنان که حکومت اقلیم کردستان در راستای وظایف خود برای محافظت از مردم غیرنظامی حتی بیاینه‌ای اعتراضی نیز علیه ترکیه صادر نمی‌کند. خبر بمباران روستاهای اقلیم توسط جنگنده‌های ترکیه نه مسئولان اقلیم را ناراحت می‌کند و نه چیزی عجیب برای مردم است. ترکیه حمله می‌کند، می‌کشد، زخمی می‌کند، خانه‌ها و مزارع را ویران می‌نماید و حکومت اقلیم نیز نه تنها واکنشی نشان نمی‌دهد بلکه روز به روز بیشتر به ترکیه وابسته می‌شود.
رسانه‌های اقلیم کردستان گزارش کردند در ادامه حملات روزانه و چند ساله جنگنده‌های ترکیه، در آخرین مورد یک روستا چهار بار مورد حمله قرار گرفت. روستای سرگلی به مدت بیست دقیقه زیر آتش ترکیه بود. دلخواز سرگلی از اهالی روستا نیز خبر را تایید می‌کند.
اما چرا؟ ترکیه هدف خود از حملات را اعضای حزب کارگران کردستان (پ ک ک) اعلام کرده که از نیمه دوم دهه هشتاد میلادی و طبق توافقی بین عبدالله اوجالان و مسعود بارزانی در مناطق مرزی اقلیم کردستان و ترکیه مستقر شدند. اقلیم کردستان بارها از پ ک ک خواسته منطقه را تخلیه کند اما این گروه مسلح همیشه خودداری کرده و بارها نیز تهدید نموده و حتی در داخل شهرهای اقلیم کردستان نیز دست به عملیات زده است. در طی دهه نود میلادی چندین بار بین پ ک ک و نیروهای مسعود بارزانی و جلال طالبانی و ترکیه درگیری صورت گرفت و هر دو جناح کرد حدود پنج هزار نفر از همدیگر کشتند. همچنین، به خاطر حضور پ ک ک بیش از هزار روستا تخلیه شده و پ ک ک به مردم اجازه نمی‌دهد برای کشاورزی، دامداری و زنبورداری به روستاهای خود برگردند. مردم روستاها بارها اعتراض کرده‌اند و می‌گویند پ ک ک با زور اسلحه در میان روستاها مستقر می‌شود و این نیز به ترکیه بهانه می‌دهد تا بمباران کند و طی آن تاکنون صدها غیرنظامی روستایی کشته شده‌اند. از طرف دیگر حکومت اقلیم کردستان به ویژه بارزانی نه تنها ترکیه را محکوم نمی‌کند بلکه روابط خود با ترکیه را بیشتر تقویت می‌نماید. به عبارتی بهتر، مردم قربانی حضور افراد اوجالان و سکوت افراد بارزانی هستند.
