به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، مساله اخاذی پژاک از کارگاه‌های تولیدی و بنگاه‌های اقتصادی در مناطق کردنشین ایران، همواره وجود داشته است و متاسفانه هیچ بازتابی در رسانه‌های مرکز محور و زرد کشور ایران نداشته است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران که پیگیری این مساله و نقض حقوق کردهای ایران را اصلی‌ترین وظیفه خود می‌داند، بارها با ذکر مصادیق به این مساله پرداخته و سعی دارد این موارد را رسانه‌ای و پیگیری نماید.
جدیدترین نمونه که قربانی اخاذی حاضر به ارائه اطلاعات به دیدبان شده است، ماجرا را اینگونه را روایت می‌کند: «در 4 آبان 1390 و در شهرستان کامیاران (در مسیر روستای پلنگان)، من و چند مهندس نقشه‌برداری دیگر، قربانی مزاحمت و اخاذی تروریست‌های پژاک شدیم. در حالی که مشغول کار فنی و عمرانی بودیم. پژاک، دو نفر از مهندسین نقشه‌بردار (وابسته به وزارت نیرو) پروژه پانگان در حاشیه ارتفاعات شاهو را به زور اسلحه توقیف کرد و ضمن اهانت و تهدید این افراد به آنها گفته بود، باید به ما برای ادامه فعالیت در این منطقه، باج بدهید. آنها مبلغ دو میلیون تومان درخواست کردند تا ما بتوانیم دوباره به کار خودمان ادامه بدهیم. در حالی که تضمینی نبود بعد از پرداخت این باج، باز هم به سراغ ما نیایند و ما را تهدید نکنند.
اعضای پژاک با سلاح، برخی از تجهیزات این افراد را اخذ کردند. دیگر امکان نقشه‌برداری و انجام آزمایشات خاک‌شناسی جهت احداث یک سد در مسیر روستای پلنگان و سرریز فراهم نبود و بعد از مدتی دوباره تجهیزات فراهم شد. در این فاصله پروژه تعطیل بود و زیان آن به کل مردم می‌رسید. نکته جالب این بود که آنها هم پول می‌خواستند و هم اهانت می‌کردند».
گفتنی است دیدبان معتقد است مهمترین طرف این ماجرا برای حل دائمی آن، دولت ایران است. دولت باید زمینه اشتغال کردها را فراهم کند و همزمان مانع از اخاذی توسط گروه‌های مسلح و تروریستی شود. ادامه این روند اخاذی حتی به صورت محدود، منجر به فرار سرمایه و نیروی کار از منطقه خواهد شد و جوانان نیز باید به سراغ مشاغل کاذب مانند کولبری بروند. ضمن آنکه با این روند، توسعه مناطق کردنشین ایران در ابعاد مختلف، متوقف خواهد شد. در واقع این گروه‌ها مایل هستند که کردستانات ایران، عقب‌افتاده و توسعه نیافته باقی بماند، تا زمینه طرح شعارهایی قومی و جدایی‌طلبانه و البته جذب اعضا بهتر فراهم شود.
