نوشته‌ی: یورگن و./ترجمه از آلمانی
پس از آن که یک جنگجوی ثغورالشام زنی اصالتا اهل دیرالزور را با هدف تجاوز ربود بین این گروه و اعضایی از جیش و احرار الشرقیه درگیری رخ داد. در آخرین حمله ترکیه به شمال شرق سوریه کنترل شهر سرکانیه از دست نیروی سوریه دموکراتیک خارج شد اکنون تحت کنترل گروههای مورد حمایت ترکیه قرار دارد.
در مناطق تحت کنترل گروههای مورد حمایت ترکیه این نوع آدم ربایی امری متداول است. زنان کرد و عرب قربانیان این اقدامات هستند. معمولا این زنان برای “حفظ آبروی خود” ناچار می‌شوند با فرد متجاوز ازدواج کنند.
یک عرب که به صورت مرتب برای دیدبان حقوق بشر کردستان ایران اخبار تهیه می‌کرد به خاطر اتهامات بی‌اساس توسط گروه سلطان مراد در در عفرین دستگیر و شکنجه شد. او گفت در منطقه سیاهی که نگهداری می‌شد اعضای سلطان مراد شب‌ها وارد سلول بخش زنان می‌شدند.
پس از آغاز حملات ترکیه، این گروههای مورد حمایت این کشور به سرعت در بدنا‌می مشهور شدند چون در ویدیوهایی شعارهای افراگرایی می‌دادند و افرادی را سر می‌بریدند. یک مقام رسمی آمریکا آنان را “اراذل و اوباش” خواند. وقتی ترکیه قبل از عملیات سپر فرات چارچوب گروههای خود را ایجاد کرد، حقوق پیشنهادی برای این جنگجویان فوق‌العاده زیاد بود یعنی 300 دلار در ماه که به لیره ترک پرداخت می‌شد. در طی زمان این حقوق کاهش یافت. در آغاز سال 2019 این به میزان 100 دلار کاهش یافت که هر هفت الی هشت هفته توزیع می‌شود. یعنی 50 دلار در هر ماه که برای تامین ضروریات زندگی کافی نیست لذا این جنگجویان به قرض، حمایت خانواده و فعالیت‌های جنایی مانند غارت اموال مردم روی می‌آورند.
این جنگجویان از طرق مختلف برای خود پول در می‌آورند: ایجاد ایست بازرسی دائمی بین مناطق تحت کنترل خود و مناطق تحت کنترل ارتش سوریه و مناطق تحت کنترل نیروی سوریه دموکراتیک که کاری فوق‌العاده پردرآمد به عنوان عوارضی می‌باشد. خودروهایی که از این ایست‌ها می‌گذرند بایستی پول یا چیزی را به عنوان عوارضی پرداخت کنند. ماشین‌هایی که دارو حمل می‌کنند بایستی بخشی از کالا مثلا داروی ترامادول را به این جنگجویان بدهند.
موارد دیگری نیز برای کسب پول وجود دارد. علاوه بر ایست‌های دائمی، جنگجویان ایست‌های موقتی نیز بر پا می‌کنند و از ماشین‌ها و مسافران پول می‌گیرند. فرماندهان ارتش آزاد سوریه از نمایندگی فروش خودرو، صاحبان مشاغلی مانند رستوران‌ها و کارخانه داران پول می‌گیرند. درست مانند مافیاست.
بعضی گروهها نیز غیرنظامیان معمولا افراد ثروتمند را می‌ربایند و برای آزادی آنان درخواست پول می‌نمایند. خانم دجله، یک زن کرد که هنوز در عفرین زندگی می‌کند، به دیدبان حقوق بشر کردستان ایران می‌گوید شانس آورده است. او که توسط گروه سلطان مراد دستگیر شده بود می‌گوید “برعکس بسیاری از زنان به من دست نزدند. به زنان هفتاد ساله نیز کتک می‌زدند و تجاوز می‌کردند” او از این لحاظ شانس آورده که در مخالفت با پ.ی.د. مشهور بود. حزبی که قبلا کنترل این منطقه را در دست داشت. حتی دجله یک ماه نیز دستگیر شده بود.
وی پس از آزادی به عفرین برگشت و متوجه شد خیلی تغییر یافته و مورد غارت قرار گرفته است. وی می‌گوید: “اکنون بیش از 90 درصد زنان کرد حجاب شیوه عربی دارند تا شناخته نشوند چون مورد تجاوز قرار خواهند گرفت. بارها تهدید به تجاوز شدم. من در بیرون از شهر حجاب نوع کردی دارم و متناسب با شرایط آن را تغییر می‌دهم.”
خانم دجله می‌گوید: “جنگجویان عرب به من گفتند شما مثل فاحشه‌ها هستید. امیدواریم همه شما به جهنم بروید. ما همه کردها را خواهیم کشت.” او لحظه ای مکث کرد و گفت: “تصور کنید در خانه چه تنفری را به آنان یاد می‌دهند تا با ما چنین حرف بزنند.”
