روند عضوگیری کودکان به عنوان جنگجوی مسلح در حزب کارگران کردستان (پ ک ک) از همان آغاز عملیات مسلحانه آن در سال 1984 آغاز شده اما کمتر مورد توجه محافل حقوق بشری قرار گرفته بود. در تصاویر منتشر شده از حضور عبدالله اوجالان، رهبر پ ک ک، در دره بقا هنگام دیدار با گریلاهای این سازمان تصاویر کودکان مسلح و به صف ایستاده همراه دیگر اعضا نیز مشاهده می‌شود. از دهه نود میلادی فشارها برای متوقف کردن عضوگیری کودکان به عنوان جنگجو افزایش یافت و سرانجام پ ک ک با فرستادن خانم دلال آمد – که بعدا به عنوان یک فرمانده ی.پ.ژ. در سوریه کشته شد – به ژنو، فراخوان ژنو را امضا کرد و تعهد نمود عضوگیری کودکان را متوقف نماید اما گزارش‌های متعدد عفو بین الملل، دیدبان حقوق بشر نشان می‌دهد این روند نه تنها متوقف نشد بلکه تشدید یافت.
از روز سوم سپتامبر سال 2019 تعدادی از خانواده‌های کرد در برابر دفتر حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) در دیاربکر تحصن کردند و ضمن متهم کردن ه.د.پ. به شاخه سیاسی پ ک ک بودن، اعلام کردند ه.د.پ. زمینه عضویت کودکان را فراهم آورده لذا باید خود نیز آنان را برگرداند. مراد کاراییلان، فرمانده شاخه مسلح پ ک ک، نیز در واکنش اعلام کرد “اگر ده سال هم تحصن کنید، کودکان را بر نمی‌گردانیم”. همچنین پنج خانواده کرد ایرانی برای اعتراض به عضوگیری کودکان خود در پژاک، شاخه پ ک ک برای ایران، به دیاربکر رفتند. از سوم سپتامبر تاکنون دومین کودک این خانواده ها توانسته فرار کند و به نیروهای امنیتی ترکیه تسلیم شود. او ابراهیم خلیل کادران نام دارد و 19 ساله است. آقای کادران هنگام عضوگیری 14 ساله بود. طبق قوانین بین‌المللی عضوگیری افراد زیر 18 سال در سازمان های مسلح ممنوع است و جنایت جنگی محسوب می شود.
