بنا به آمار رسمی منتشر شده توسط دولت جمهوری اسلامی ایران، استان کردستان در میزان نرخ محرومیت، ششمین استان کشور است. نکته جالب در این اطلاعات، میزان بالای محرومیت استان‌های مرزی است. یعنی مردم مناطق مرزی، کمترین سهم را از توجه دولت مرکزی، ثروت و امکانات کشور دارند.
همچنین طبق این آمار، از جمعیت ۸۵ میلیون نفری ایران، حداقل ۲۶ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در محرومیت به‌سرمی‌برند.
به راستی چرا در جمهوری اسلامی، محروم‌ترین استان‌ها همیشه دورترین‌ها از مرکز کشور هستند؟ دولت ایران چه پاسخی برای این شکست در توسعه مناطق مرزی دارد؟
