یکی از محورهای ثابت در بررسی رویکردهای احزاب و سازمان‌های مسلح کرد، وابستگی آنها به کشورهای مختلف به ویژه دستگاه‌های امنیتی- اطلاعاتی است. پس از انتشار گزارشی در مورد همکاری یک عضو حدکا به نام منصور غفاری با میت (سازمان اطلاعات ترکیه) علیه پ.ک.ک و اخراج وی از سلیمانیه که منجر به افشای طرحی شد که مبتنی بر آن حدکا با هدف جاسوسی از پ.ک.ک در استان سلیمانیه با میت)همکاری می‌کند، می‌توان به چند مورد سابقه همکاری احزاب و سازمان های کرد با استخبارات کشورهای دیگر اشاره کرد:
1- اوغور مومجو، روزنامه‌نگار مشهور ترکیه، پس از دستیابی به اسناد همکاری عبدالله اوجالان با میت بلافاصله کشته شد. آقای اوجالان در سایه حمایت استخبارات سوریه به مدت بیست سال تحت حفاظت ماند و پ.ک.ک را از سوریه، هدایت کرد.
2- عبدالرحمن قاسملو حتی در زمان حمله شیمیایی صدام حسین به حلبچه نیز در دستگاه حکومتی صدام در بغداد کار می‌کرد و اعتراضی به کشتار کردها توسط حزب بعث نکرد. فیش حقوق دریافتی او از استخبارات صدام پس از سقوط صدام منتشر شد.
3- مسعود بارزانی در دوران جنگ ملامصطفی با دولت مرکزی عراق، برای گذراندن دوره‌های اطلاعاتی به اسرائیل رفت و پس از آن با همکاری اسرائیل دستگاه امنیتی پارتی به نام “پاراستن” را تاسیس کرد.
لذا باید گفت با توجه به سابقه گسترده همکاری اعضا و سران احزاب و سازمان‌های کرد با دستگاه‌های استخباراتی کشورهای مختلف، به نظر می‌رسد این روند ادامه خواهد یافت. این موضوع نیز به عدم حمایت مردمی از این گروه‌ها و ابزار بودن آنها ارتباط دارد.