اقلیم کردستان با سقوط صدام در سال 2003 ظهور کرد و در قانون اساسی عراق جنبه رسمی به خود گرفت. قبل از آن نیز و از سال 1991 عملا این منطقه در کنترل خود کردها بود. در طی حدود 29 سال هنوز هم نظام دو اداره‌ای بر آن حاکم است. این سبب شده تا در عمل حکومت واقعی وجود نداشته باشد و دو حزب اصلی پارتی و یکتی قدرت و ثروت را بین خود تقسیم نمایند. در نتیجه آن، وضعی زندگی مردم بدتر شده و بیشتر زیرساخت‌ها نیز قدیمی‌اند و به دوره حکومت بعثی تعلق دارند. نبود برق 24 ساعته و وجود دو نوع برق حتی در اربیل به عنوان مرکز حکومت اقلیم سبب شده تا به ویژه در فصل گرما مردم بیشتر اعتراض کنند.
عثمان باشقالی، روزنامه نگار کرد عراق، در حساب‌های مجازی خود به این موضوع اشاره کرده است و “قطع برق را یک معضل بزرگ برای مردم در اقلیم کردستان” توصیف کرده است.
این روزنامه نگار در پاسخ به دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در این زمینه گفت: “اقلیم کردستان در بحران‌های متعدد و در هم پیچیده غرق شده است. بحران نبود برق و قطع مکرر آن حتی در شهرهای بزرگ از جمله اربیل به عنوان مرکز حکومت نشان می‌دهد حکومت اقلیم تاکنون برای توسعه و تقویت زیرساخت‌ها اقدامی نکرده است و یا بسیار ضعیف عمل می‌کند”.
عثمان باشقالی می‌گوید: “اگر بخواهم تصویری کلی از وضعیت اقلیم کردستان ارائه کنم، این تصویر مطلوب نیست. بحران اقتصادی، سیاسی، اجتماعی همگی در هم تنیده هستند. فساد اقتصادی سبب شده تا خزانه خالی باشد، از طرفی بغداد بودجه را قطع کرده و حکومت اقلیم نیز توان پرداخت به موقع حقوق کارمندان را ندارد. بحران کرونا نیز مزید بر علت شد و مردم بیشتر ندار شدند بدون این که کمکی از حکومت دریافت کنند. ادامه این وضعیت به نفع اقلیم کردستان نیست.”