ابن غریب، شاعر کرمانجی‌سرای، مثنوی کوتاهی نیز به فارسی سروده که در آن مانند فقیهی دانا به شکیات نماز پرداخته و آنها را توضیح داده است. محتوای این مثنوی و انگیزه ابن غریب از سرودن آن نشانگر دینداری و پایبندی او به دین اسلام و اهتمام به واجبات آن است.
پنج قسم آید شکیات نماز بشنو از من ای رفیق پاکباز
قسم اول شک میان دو و سه چوکه کردی شک بنا بر سه بنه…
اهتمام و پایبندی ابن غریب به مسائل عقیدتی تا حدی است که از وفادارنبودن اطرافیان خود به ملزمات دینی رنجیده و در یکی از ابیات ساقی‌نامه کرمانجی‌زبان خود به گله و شکایت از آنان گشوده است.
ئەلۆ تۆرەكی بوویە دنیا نكا كو ئیمان و دین نەمایا ب جا
یعنی: هان دنیا اکنون طوری شده که اکنون دین و ایمانی بجا نمانده است.
این شاعر از کرمانج‌های خراسان است که در دوره شاه عباس صفوی برای دفاع از مرزهای ایران در برابر حملات ازبکان راهی شمال شرق ایران شدند و در آنجا ماندگار شدند. مضامین اخلاقی و دینی در اشعار ابن غریب پررنگ هستند و این نشانه نیاز جامعه به این موضوعات است که در اشعارش انعکاس یافته است. اشعار این شاعر با نام “شوق‌نامه کرمانجی” با ترجمه و تصحیح هادی بیدکی اخیرا منتشر شده است.
