نچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان، در مصاحبه با المانیتور اعلام کرده «همیشه به کردهای سوریه نصیحت کرده به دنبال مذاکره با دولت مرکزی باشند و مشکلات خود را از طریق گفتگو حل نمایند». اما آیا واقعا چنین است؟ مقامات اقلیم کردستان یا به عبارتی بهتر مقامات حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی علاوه بر هدایت سه مرحله گفتگوهای بین تَودَم وابسته به پ.ک.ک – که کنترل کردستان سوریه را در دست دارد- و انجمن میهنی کردهای سوریه – وابسته به خود – در مراحل مختلف هم با تودم درگیر شدند وهم با آنها وارد گفتگو شدند. بستن دروازه سمالکا در چندین مرحله و قطع هرگونه تردد و ارسال کمک به کردستان سوریه از جمله موارد درگیری آنهاست. اما چندین بار دیدار مخفیانه نچیروان بارزانی – به گفته خودش – با مظلوم کوبانی نیز از جمله موارد گفتگو بین آنهاست.
اما آیا هدف از این دیدارها واقعا حل مشکل کردهای سوریه است؟ پاسخ منفی است. حزب دموکرات کردستان که شاخه آن برای سوریه در دهه 1950 میلادی تاسیس شد از این که منطقه سنتی محل نفوذ آن در کنترل پ.ک.ک قرار گرفته، شدیدا خشمگین است. لذا با تاسیس انجمن میهنی «مرکب از 16 حزب وابسته به خود» تلاش کرد تا آن را به وزنه‌ای علیه تودم تبدیل کند و حتی به صورت علنی علیه آن با ترکیه همکاری نمود. تاسیس پیشمرگه‌های روژ که آموزش آن توسط ارتش ترکیه نیز صورت گرفت در همین راستا قرار دارد.
مشکل بارزانی و جناح طرفدار اوجالان حول دو محور قرار دارد: «تقسیم پست و مقام و پول نفت کردستان سوریه به صورت نصف-نصف یعنی همان چیزی که در اقلیم کردستان بین بارزانی و طالبانی صورت گرفته و مورد دیگر داشتن دو نیروی مسلح جدا یعنی تودم، ی.پ.گ. را داشته باشد و انجمن میهنی نیز پیشمرگه روژ را کنترل کند». نچیروان بارزانی در حالی از تودم انتقاد می‌کند که خود نیز به دنبال اجرای همان نقشی است که تودم ایفا کرده است، یعنی به ویرانی کشیدن کردستان سوریه. همچنین، ادعای آقای بارزانی مبنی بر تشویق به مذاکره با دولت مرکزی صحت ندارد. چون برخلاف تودم که بارها با دولت مرکزی و از طریق روسیه گفتگو کرده، انجمن میهنی مورد حمایت بارزانی علنا هرگونه مذاکره با دولت مرکزی سوریه را رد می‌کند و همانند اوپوزیسیون مستقر در ترکیه، مشروعیت دولت مرکزی سوریه را قبول ندارد.
