نوشته‌ی: زلیخا الی‌آچیک
مقدمه
حملات سازمان تروریستی پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) علیه شهروندان ترکیه و مراکز این کشور در خارج به صورتی قابل‌توجه پس از عملیات «شاخه زیتون» در ژانویه 2018 افزایش یافته است. بر اساس یک بررسی جدید مرکز (SETA)، پ.ک.ک بین یکم ژانویه تا پانزدهم مارس 2018 تعداد 42 حمله علیه مراکز ترکیه در آلمان انجام داده است. این تعداد، برای دوره مشابه سال گذشته افزایش 589% را نشان می‌دهد (1).
با این وجود، پ.ک.ک ده‌ها هزار نفر را در طی چند دهه اخیر در ترکیه به قتل رسانده است. این گزارش با قرار دادن پ.ک.ک در دستورکار خود در نتیجه اقدامات اخیر، خشونت و تروریسم، تلاش می‌کند تا به سوالات مربوط به حضور پ.ک.ک در آلمان، دلایل این خشونت، این که تهدید است یا نه، رویکرد آلمان در قبال گروه و زمینه چنین سیاستی بپردازد.
سابقه حضورپ.ک.ک در آلمان
آلمان میزبان بیش از یک میلیون مهاجر کُرد است. پ.ک.ک که از دهه هشتاد میلادی با استقرار اعضای خود در اروپا خود را سازماندهی کرد، آلمان را به عنوان یکی از مهم‌ترین مقرهای خود انتخاب نمود (2). هنگامی که پ.ک.ک در سال 1984 جنگ مسلحانه را آغاز نمود، کشمکش بین دولت و این گروه افزایش یافت. بسیاری از اعضای پ.ک.ک در نتیجه کودتای 1980 ترکیه به راحتی به آلمان رفتند. سیاست‌های نادرست دولت فدرال آلمان به پ.ک.ک اجازه داد از تبلیغات برای جذب مهاجران کُرد استفاده نماید – کسانی که در سطحی گسترده تلاش می‌کردند خود را با جامعه وفق دهند – و تلاش نمود آنها را با ابزار مسالمت‌آمیز و خشن جذب کند. پ.ک.ک به خاطر اقدامات خشن و تروریستی در آلمان ممنوع شد (3). اشغال کنسولگری ترکیه در مونیخ در سال 1993 که سبب زخمی شدن افراد زیادی شد و همچنین مسدود کردن آزادراه‌ها بین کارلسروه به اشتوتگارد در سال 1994 از جمله فعالیت‌های تروریستی پ.ک.ک در آلمان بود. پ.ک.ک در آلمان با دو ساختار خود را سازماندهی کرد: یکی مخفی و دیگری علنی. بر اساس داده‌های منتشره توسط استخبارات داخلی آلمان در سال 2016، پ.ک.ک یک کادر زیرزمینی دارد که از قندیل در شمال عراق فرمان می‌گیرد و از حضور قانونی و کنترل مجموعه‌های قانونی و سازمان‌های مدنی در آلمان به نفع خود استفاده می‌نماید. پ.ک.ک آلمان را به مناطقی مانند شمال، وسط و جنوب یک و جنوب دو و آنها را نیز به سی و یک منطقه فرعی تقسیم نموده است.
در سال 2016، این گروه ساختار هر چهار منطقه را لغو و از نو تقسیم بندی کرد که به نه بخش تقسیم می‌شود و هر کدام نیز تحت کنترل یک فرد ارشد منصوب قندیل قرار دارد (4). همان طور که در اساسنامه ک.ج.ک. نیز آمده «هیچ کردی نباید در خارج از شبکه بماند». لذا اسکلت پ.ک.ک بر اساس ساختار جامعه مدنی و تشکیل انجمن‌هایی قرار دارد که همه گروه‌های سنی و حر فه‌ای را مخاطب قرار می‌دهند. اگر چه فعالیت پ.ک.ک از سال 1993 در آلمان ممنوع شده، اما به خاطر این ساختار مدنی مستعار به راحتی کار خود را ادامه می‌دهد. براساس داده‌های گزارش مذکور، پ.ک.ک بزرگترین سازمان تروریستی در آلمان با ظرفیت سازماندهی 14 هزار عضو و بیش از 40 هزار هوادار است. پس از 60 مورد فعالیت خشن و جنایی مانند آدمربایی، اشغال اماکن و غیره توسط گروه و حمله به اماکن توریستی و بانک‌ها در سال 1993، آلمان، پ.ک.ک را در لیست گروه‌های تروریستی قرار داد. همین که این گروه قول داد دست به اقدامات تروریستی نزند، دادستان فدرال در سال 1998 آن را در لیست «گروه‌های جنایتکار» قرار داد و طبق حکم دادگاه فدرال اعضای پ.ک.ک نیز در معرض محاکمه قرار می‌گیرند. اما ماده 129 بند الف گزارش دفاع از قانون اساسی مقرر کرد «اعضای پ.ک.ک افراد تروریست خارجی هستند» و اکنون پ.ک.ک یک شبکه جنایی و سازمان تروریستی است (5).
منبع:
https://setav.org/en/assets/uploads/2018/04/P35-The-PKK-Threat-in-Germany.pdf
