نوشته‌ی: زلیخا الی‌آچیک
مقدمه
حملات سازمان تروریستی پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) علیه شهروندان ترکیه و مراکز این کشور در خارج به صورتی قابل‌توجه پس از عملیات «شاخه زیتون» در ژانویه ۲۰۱۸ افزایش یافته است. بر اساس یک بررسی جدید مرکز (SETA)، پ.ک.ک بین یکم ژانویه تا پانزدهم مارس ۲۰۱۸ تعداد ۴۲ حمله علیه مراکز ترکیه در آلمان انجام داده است. این تعداد، برای دوره مشابه سال گذشته افزایش ۵۸۹% را نشان می‌دهد (۱).
با این وجود، پ.ک.ک ده‌ها هزار نفر را در طی چند دهه اخیر در ترکیه به قتل رسانده است. این گزارش با قرار دادن پ.ک.ک در دستورکار خود در نتیجه اقدامات اخیر، خشونت و تروریسم، تلاش می‌کند تا به سوالات مربوط به حضور پ.ک.ک در آلمان، دلایل این خشونت، این که تهدید است یا نه، رویکرد آلمان در قبال گروه و زمینه چنین سیاستی بپردازد.
سابقه حضورپ.ک.ک در آلمان
آلمان میزبان بیش از یک میلیون مهاجر کُرد است. پ.ک.ک که از دهه هشتاد میلادی با استقرار اعضای خود در اروپا خود را سازماندهی کرد، آلمان را به عنوان یکی از مهم‌ترین مقرهای خود انتخاب نمود (۲). هنگامی که پ.ک.ک در سال ۱۹۸۴ جنگ مسلحانه را آغاز نمود، کشمکش بین دولت و این گروه افزایش یافت. بسیاری از اعضای پ.ک.ک در نتیجه کودتای ۱۹۸۰ ترکیه به راحتی به آلمان رفتند. سیاست‌های نادرست دولت فدرال آلمان به پ.ک.ک اجازه داد از تبلیغات برای جذب مهاجران کُرد استفاده نماید – کسانی که در سطحی گسترده تلاش می‌کردند خود را با جامعه وفق دهند – و تلاش نمود آنها را با ابزار مسالمت‌آمیز و خشن جذب کند. پ.ک.ک به خاطر اقدامات خشن و تروریستی در آلمان ممنوع شد (۳). اشغال کنسولگری ترکیه در مونیخ در سال ۱۹۹۳ که سبب زخمی شدن افراد زیادی شد و همچنین مسدود کردن آزادراه‌ها بین کارلسروه به اشتوتگارد در سال ۱۹۹۴ از جمله فعالیت‌های تروریستی پ.ک.ک در آلمان بود. پ.ک.ک در آلمان با دو ساختار خود را سازماندهی کرد: یکی مخفی و دیگری علنی. بر اساس داده‌های منتشره توسط استخبارات داخلی آلمان در سال ۲۰۱۶، پ.ک.ک یک کادر زیرزمینی دارد که از قندیل در شمال عراق فرمان می‌گیرد و از حضور قانونی و کنترل مجموعه‌های قانونی و سازمان‌های مدنی در آلمان به نفع خود استفاده می‌نماید. پ.ک.ک آلمان را به مناطقی مانند شمال، وسط و جنوب یک و جنوب دو و آنها را نیز به سی و یک منطقه فرعی تقسیم نموده است.
در سال ۲۰۱۶، این گروه ساختار هر چهار منطقه را لغو و از نو تقسیم بندی کرد که به نه بخش تقسیم می‌شود و هر کدام نیز تحت کنترل یک فرد ارشد منصوب قندیل قرار دارد (۴). همان طور که در اساسنامه ک.ج.ک. نیز آمده «هیچ کردی نباید در خارج از شبکه بماند». لذا اسکلت پ.ک.ک بر اساس ساختار جامعه مدنی و تشکیل انجمن‌هایی قرار دارد که همه گروه‌های سنی و حر فه‌ای را مخاطب قرار می‌دهند. اگر چه فعالیت پ.ک.ک از سال ۱۹۹۳ در آلمان ممنوع شده، اما به خاطر این ساختار مدنی مستعار به راحتی کار خود را ادامه می‌دهد. براساس داده‌های گزارش مذکور، پ.ک.ک بزرگترین سازمان تروریستی در آلمان با ظرفیت سازماندهی ۱۴ هزار عضو و بیش از ۴۰ هزار هوادار است. پس از ۶۰ مورد فعالیت خشن و جنایی مانند آدمربایی، اشغال اماکن و غیره توسط گروه و حمله به اماکن توریستی و بانک‌ها در سال ۱۹۹۳، آلمان، پ.ک.ک را در لیست گروه‌های تروریستی قرار داد. همین که این گروه قول داد دست به اقدامات تروریستی نزند، دادستان فدرال در سال ۱۹۹۸ آن را در لیست «گروه‌های جنایتکار» قرار داد و طبق حکم دادگاه فدرال اعضای پ.ک.ک نیز در معرض محاکمه قرار می‌گیرند. اما ماده ۱۲۹ بند الف گزارش دفاع از قانون اساسی مقرر کرد «اعضای پ.ک.ک افراد تروریست خارجی هستند» و اکنون پ.ک.ک یک شبکه جنایی و سازمان تروریستی است (۵).
منبع:
https://setav.org/en/assets/uploads/2018/04/P35-The-PKK-Threat-in-Germany.pdf
