به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، مساله آزادی بیان در غرب به اذعان همگان دچار یک استاندارد دوگانه شده است. رسانه‌های جریان اصلی، درخواست‌های واقعی مردم را پوشش نمی‌دهند و به ابزاری در اختیار نخبگان حاکم و حامیان مالی آنها تبدیل شده‌اند. از سوی دیگر آنها در قبال وقایع تاریخی نیز رفتاری متناقض دارند. انتقاد از هولوکاست در غرب به یک تابو تبدیل شده است؛ انتقادهای تاریخی و علمی و مستند از این پدیده به یهودستیزی تحریف می‌شود و منتقدان، به زندان محکوم می‌شوند. منتقدان هولوکاست عملا از جامعه طرد می‌شوند و امکان سخن گفتن از آنها سلب می‌شود. دو استاد دانشگاه آمریکایی، جان مرشایمر از دانشگاه شیکاگو و استفن والت از دانشگاه هاروارد، چند سال پیش کتاب «لابی اسراییل و سیاست خارجی آمریکا» را منتشر کردند که با حمله همه‌جانبه رسانه‌ها و حامیان اسرائیل مواجه شدند. در فرانسه نیز هر از گاهی نشریه شارلی ابدو، کاریکاتورهایی از پیامبران الهی منتشر می‌کند و مورد حمایت دولت این کشور قرار می‌گیرد. ماکرون رئیس جمهور فرانسه، این اقدامات را نشانه آزادی بیان می‌داند؛ اما همزمان انتقاد از هولوکاست را تحمل نمی‌کند.
در این فضای سیاسی و اجتماعی، انتظار از گروه‌های مختلف به خصوص در خاورمیانه محکوم کردن این استاندارد دوگانه است. اما واکنش پ.ک.ک و شاخه‌های این گروه تروریستی به این رخدادها چه بوده است؟ سکوتِ محض! خبرگزاری فرات که در مورد هر اتفاقی در ایران و ترکیه و سوریه و اقلیم موضع می‌گیرد و دولت‌های این کشورها را فاشیست خطاب می‌کند، حتی یک بیانیه صادر نکرده است. این در حالی است که این گروه و رئیس آن یعنی اوجالان، روزگاری خود را مسلمان توصیف می‌کردند. کردها، مسلمان هستند و پ.ک.ک مدعی است برای کردها است که 40 سال درگیر جنگ و قتل و ترور شده است؛ اما به توهین پیامبر اسلام، واکنشی نشان نداده است. اخبار ارسالی از دیرالزور سوریه هم حکایت از آن دارد که تظاهرات مردم در اعتراض به ماکرون و فرانسه و توهین به پیامبر، توسط نیروهای شورای نظامی (که بخشی از نیروهای دموکراتیک سوریه، وابسته به پ.ک.ک است) با خشونت سرکوب شده است. مشخص نیست که چرا خبرگزاری فرات، وقتی می‌خواهد از ترکیه و ایران انتقاد کند، آنها را فاشیست و وابسته به جهان سرمایه‌داری می‌خواند؛ اما اکنون در مورد همان جهان سکوت کرده است. گروه پ.ک.ک مدعی دموکراتیک کردن ترکیه است؛ اما فراموش کرده مردم ترکیه در اعتراض به توهین به پیامبر اسلام، تظاهرات کردند. این مسائل نشان از عدم واقعی بودن احترام به مردم و باورهای آنان در نزد پ.ک.ک دارد. در واقع باید گفت پ.ک.ک چون مزدور است، نمی‌تواند علیه فرانسه موضع بگیرد. البته نباید فراموش کرد که گروهی که ازدواج را ممنوع کرده و ترور را جایز می‌داند، نسبتی با دین و پیامبر بیش از 1 میلیارد نفر ندارد. این گروه حداقل به محکومیت ظاهری اقدام ماکرون نیز اقدام نکرد تا ثابت کند نسبتی با صلح و کُرد ندارد. نظریه‌پردازانی مانند اهون چیاکو نیز که در مورد اثرات کرونا، تاثیرات نظریات اوجالان و سایر موارد سیاهه منتشر می‌کردند، سکوت را ترجیح دادند تا ثابت کنند نه کردها را می‌شناسند و نه آزادی بیان را.
