نوشته: اوغوز گونگورمز/آصلیخان آلکانات – بنیاد ستا
ترجمه از: دیدبان حقوق بشر کردستان ایران
سابقه آتش زدن جنگل ها توسط پ.ک.ک.
تعداد زیادی از سازمان‌های تروریستی به آتش زدن جنگلها به عنوان روشی برای ترور محیط زیست متوسل می‌شوند. از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۵ تعداد پنجاه و شش گروه تروریستی در سراسر دنیا از آتش زدن جنگلها به عنوان خرابکاری و تاکتیک استفاده کرده اند(۲۰). کشورهایی مانند ترکیه، فرانسه، آمریکا، اسپانیا و یونان هدف حملات تروریستی علیه جنگلها از طریق آتش زدن بود‌ه‌اند.
به عنوان نمونه، در سال ۲۰۰۳، یک اقدام خرابکاری از جمله استفاده از کوکتل مولوتوف و بمب‌های گازی در «ریویرا»ی فرانسه حداقل چهار نفر را کشت و پنجاه خانه را نابود کرد. توصیف شهردار از نحوه حمله به عنوان «نوع جدیدی از تروریسم» از لحاظ مطالعات تروریسم و با توجه به آن دوره به ویژه قابل توجه بود(۲۱).
در ماه ژوئن سال ۲۰۰۴، پلیس فدرال آمریکا به واحدهای آتش نشانی هشدار داد ممکن است سه یا چهار شبکه نظامی القاعده در کلرادو، موتانا، اوتاه، ویومینگ زمین‌ها را آتش زده باشند. حملات خرابکارانه مشابه علیه جنگلها در اسرائیل نیز رخ داد (۲۲) و طی آن یک سوم جنگلها توسط عوامل تروریستی نابود شد(۲۳).
یک گروه افراطی به نام «آتش‌زنندگان جنگل» که در شهر مرکزی «تالین» در دوره شوروی مورد اذیت قرار گرفته بود، در تابستان سال ۲۰۰۶ خواهان آتش زدن جنگلها در استونی شد. داده‌های «مرکز جهانی نظارت بر جنگلها وابسته به سازمان ملل متحد» نشان می‌دهد خرابکاری و آتش علت عمده (۱۳ درصد) نابودی جنگلها در استونی است(۲۴).
ترکیه یکی از کشورهای هدف در تروریسم محیط زیست است. این واقعیت که پ.ک.ک. اقتصاد را هدف قرار می‌دهد، عمدا به خط انتقال نفت حمله می‌کند، در نزدیکی مناطق گردشگری جنگلها را آتش می‌زند موضوع این تحقیق علمی می‌باشد(۲۵).
با این که پ.ک.ک. اولین حمله تروریسی خود را در سال ۱۹۸۴ انجام داد، اما از دهه نود میلادی آتش زدن جنگلها را نیز به عنوان استراتژی خود اتخاذ کرده است. تروریست‌ها در مراحل اولیه آتش زدن جنگلها در کمپ‌هایی در یونان آموزش ایدئولوژیک و فنی (کار با مواد منفجره) می‌دیدند(۲۶) و به ویژه در مناطق جذب گردشگری ترکیه جنگلها را آتش می‌زدند.
روزنامه‌های آن دوره این رخدادها را پوشش دادند. سازمان استخبارات ملی ترکیه (میت) اقدامات خرابکارانه پ.ک.ک. در ترکیه را شناسایی کرد. این نیز در مطبوعات پوشش داده شد.
آتش زدن جنگلها توسط پ.ک.ک. به ویژه در مناطق گردشگری ترکیه از سال ۱۹۹۴ توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. بیشتر تروریست‌های پ.ک.ک. که حین آتش زدن جنگلها دستگیر شدند، اعتراف کردند در یونان آموزش نحوه بمبگذاری ساختمان‌ها و کار با مواد منفجره را دید‌ه‌اند و بخشی از این آموزش نیز آتش زدن به جنگلها بود(۲۸). در همان دوره، تعداد زیادی تروریست پ.ک.ک حین آتش زدن به جنگلها در استان‌های مختلف ترکیه دستگیر شدند.
آتش زدن جنگلها در نیمه دوم دهه نود میلادی افزایش یافت. وزارت کشور، وزارت دفاع، وزارت کشاورزی و جنگلداری برنامه‌های راهکار مشترک برای جلوگیری از آتش زدن جنگلها را آغاز کردند. مجموع ۹۵۰ هکتار مناطق جنگلی در نیمه اول سال ۱۹۹۵ توسط پ.ک.ک. آتش زده شد. در نتیجه، کمیته‌های بحران در شهرهای هدف قرار گرفته توسط پ.ک.ک. لذا ورود و خروج جنگلها تحت کنترل قرار گرفت(۲۹).
آن دسته از اعضای پ.ک.ک. که دستگیر شدند اعتراف کردند برنامه آنان نه تنها آتش زدن جنگلها بلکه به آتش کشیدن نهادهای دولتی نیز بود. اقدامات احتیاطی در دهه نود برای جلوگیری از خرابکاری توسط پ.ک.ک. موفق نبود. در آن دوره، پ.ک.ک. آتش زدن جنگل‌هابه ویژه در منطقه اژه و مدیترانه را ادامه داد. این گروه در سال ۱۹۹۷ در این منطقه ۶۵۰ هکتار جنگل و ۲۰۰ هکتار باغ در آنتالیا را فقط در یک شب آتش زد و همزمان در شهرهای مانگاوات و بلک برای آتش زدن تلاش نمود(۳۱).
پ.ک.ک. آتش زدن جنگلها رابه عنوان یکی از روش‌های تروریستی خود در دهه نود آغاز کرد و در در دهه ۲۰۰۰ نیز ادامه داد. اولین موارد آتش زدن جنگلها که به یاد می‌آوریم در اوت ۲۰۰۶ در منطقه مدیترانه بود. فقط در عرض پنج روز، مجموعا چهار میلیون درخت در مناطق بودروم، کاش، نازیلی، کوش آداسی، سلجوک، آدانا سوخت. در نتیجه، دو هزار هکتار جنگل نابود شد که ۷۰۰ هکتار آن در بودروم، ۵۰۰ در کاش، ۴۰ در نازیلی، ۳۰۰ در کوش آداسی، ۳۵۰ در سلجوک و ۱۰۰ هکتار در آدانا بود. همه این آتش زدن‌ها در عرض پنج روز بود و پ.ک.ک. مسئولیت همه آنها را بر عهده گرفت(۳۳).
بدین ترتیب، پ.ک.ک. نه تنها زیستگاه طبیعی از جمله گیاهان و حیوانات جنگل را نابود کرد، بلکه زندگی غیرنظامیان شاغل در جنگلها یا در نزدیکی جنگلها را در معرض خطر قرار داد.
