یادداشت اختصاصی سوران بایزیدی، روزنامه‌نگار مقیم اقلیم کردستان عراق برای دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد فساد در اداره اقلیم کردستان عراق
همچنان شاهد بی‌کفایتی و بی‌مسئولیتی در قبال مردم اقلیم هستیم. سالهاست که مردم در این منطقه از فساد و تباهی و ناهنجاری‌های زندگی اجتماعی رنج می‌برند. مسئولان کُرد و احزاب سیاسی، به مردم قول داده بودند که بعد از صدام حسین، زندگی بهتر و آرام‌تری خواهند داشت. اما مردم نهایتا دیدند که صدام رفت و دیکتاتوری کردی بارزانی قدرت را به دست گرفت. مسئولان اقلیم کردستان عراق، نه تنها درد مردم را کم نکرده‌اند، بلکه جامعه را تماما وارد فساد وناامنی کرده‌اند و حتی توان اداره یک شهر را ندارند. اما سعی دارند به زور اسلحه، خود را حاکم نمایند.
من اعتقاد دارم مسوولان اقلیم و در راس آنها خانواده بارزانی، متاسفانه کاملا گوش به فرمان و مطیع آمریکا هستند. آنها آسایش مردم را فدای راحتی و ثروت خود کردند. در مواقع مختلف این بی‌کفایتی را شاهد هستیم. از ماجرای داعش تا کرونا و بحران‌های اقتصادی و فسادهای مالی گسترده. مردم و کارمندان، در معیشت خود دچار مشکل هستند، حقوق کارکنان به دلیل فساد، به موقع پرداخت نمی‌شود، اما خاندان حاکم و در واقع، سران هر دو حزب، میلیاردها دلار ثروت و سرمایه دارند، پول فروش نفت مشخص نیست در کجا هزینه می‌شود و…
این احزاب کُردیِ مسلح سالهاست که مردم را بازیچه خود کرده‌اند. مردم، برای آنها ابزار هستند و نه هدف. آنها هنگام انتخابات، مردم را فریب می‌دهند. به مردم قول آزادی بیان و فکر دادند، اما بارها روزنامه‌نگاران را بازداشت کرده‌اند. همه این احزاب و حزب حاکم، در خشونت علیه مخالفان، تردید به خود راه نمی‌دهند. بر اثر سیاست‌های آنها، ترکیه مدام به اقلیم حمله می‌کند، روابط با بغداد دچار تنش شده است و گروهی مسلح هم در خاک اقلیم، حاضر است و بیرون نمی‌رود. سرنوشت استان‌ها و شهرهای اقلیم در این وضعیت از نظر اداره، کاملا مشخص و بحرانی است.
مناطق مختلف اقلیم، در کشمکش‌های سیاست‌های دروغ و دورویی آنها، رو به تباهی و ناهنجاری ونابودی قرار گرفته است. حال نیز اتحاديه میهنی درخواست کرده تا سليمانيه و حلبچه، مستقل و زیر نظر آنها باشد، نه پارتی! یعنی در واقع هر سازمان و گروه به فکر منافع خود است. کسی به اقلیم کردستان و حقوق کردها اهمیت نمی‌دهد. ارزش‌های اخلاقی و انسانی مهم نیستند. نه تنها از لحاظ اقتصادی، فساد در بین مسوولان فراوان است، بلکه از لحاظ امنیتی نیز آنها دیگر توان تأمین امنیت برای مردم را ندارند. هر روز در شهر و مناطق مختلف، شاهد شنیدن اخبار غارت و سرقت هستیم. فساد، مشخصه اصلی حکومت دیکتاتوری است و ما این اصل را در اقلیم می‌بینیم. حکومت و قدرت از پدر به پسر رسیده، در حالی که در هنگام خطر و جنگ و ترور، مردم همیشه قربانی هستند و سران احزاب خود وخانوادهایشان را در اولویت رفاهی و اقتصادی قرار داده و در آمریکا و اسرائیل و اروپا سرمایه‌گذاری کرده‌اند. مردم دیگر طاقت فساد و جنگ جدید و رقابت گروه‌های مسلح را ندارند.
ترجمه اختصاصی از سورانی به فارسی: دیدبان حقوق بشر کردستان ایران
نکته: نظرات نویسنده، بیانگر دیدگاه شخصی وی است و الزاما نشان‌دهنده مواضع دیدبان حقوق بشر کردستان ایران نیست.
