کودکان کُرد به ویژه کودکان کُرد ایرانی، علاوه بر فساد و ناکارآمدی در دولت ایران و ضعف توجه به مناطق مرزی و دورافتاده، قربانی اقدامات ضدحقوق بشری و تروریستی پ.ک.ک و پژاک نیز هستند.

عادل بروکی از جمله افرادی بود که در روستاهای دور دست مرزی ماکو درس می‌خواند و وارد دانشگاه شده بود. او در صورت امکان کار هم می‌کرد تا کمک خرج دانشگاه و خانواده باشد. پژاک در تابستان وارد روستای آنها شد و پس از گرفتن باج از مردم مرزنشین با او صحبت کرد و او را فریب داد و به امید اروپا، وی نیز به پژاک پیوست. رفتنی بدون بازگشت...

در منطقه مورد مناقشه مخمور، کردهایی که در دهه ۹۰ از ترکیه فرار کردند، در نزاع بین بغداد، ترکیه و دولت اقلیم کردستان تحت فشار هستند. آنها دوست دارند به ترکیه بازگردند.

پژاک و سران آن باید پاسخ دهند که مگر پژاک مدعی نیست که برای دفاع از حقوق کردهای ایران ایجاد شده است؟ پس چرا کودکان و نوجوانان کرد ایرانی را ربوده و آنها را برای جنگیدن به ترکیه، عراق و سوریه می‌فرستد؟ چه تعداد از این کودکان در این جنگ و خونریزی جان خود را از دست داده‌اند؟

گروه دوستی کردها در پارلمان اروپا از سازمان منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی (OPCW) و سازمان ملل خواست تا هیئتی را به کردستان عراق بفرستند تا هرگونه استفاده از تسلیحات شیمیایی را توسط ارتش ترکیه در جریان عملیات نظامی خود در کردستان عراق بررسی کنند.