یکی از شهروندان کُرد ایرانی که قصد داشته به این گروه مسلح بپیوندد، به تازگی مجموعه‌ای از مکالمات خود را با حامیان این گروه در فضای مجازی منتشر کرده است.
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، به عنوان یک نهاد ناظر حقوق بشری و فعال در حوزه رصد نقض حقوق بشر در مناطق کردنشین غرب آسیا با تاکید بر مناطق کردنشین ایران، در چند گزارش مفصل به نقض حقوق بشر، استفاده از کودکان به عنوان نیروی مسلح و محافظ مقامات ارشد، فریب جوانان و نوجوانان کُرد برای پیوستن به این گروه مسلح، حبس غیرقانونی و عدم اجازه برای خروج به کودکان و سایر اعضا و اقدامات متعدد مسلحانه در گروه آزادی کردستان (پاک) اشاره کرده است. در واقع باید گفت این گروه مسلح مجموعه‌ای از اصول حقوق بشری و حق حیات و قوانین مختلف بین‌المللی را به صورت مستمر نقض می‌کند و لازم است دولت محلی در منطقه کردستان عراق و همچنین مقامات ذیربط در ایران پیگیر این اقدامات ناقض حقوق بشر باشند. گروه آزادی کردستان چون از محبوبیتی در میان مردم مناطق کردنشین ایران برخوردار نیست و سابقه اقدامات مسلحانه و قتل عده‌ای از غیرنظامیان کُرد را در کارنامه خود دارد، برای جذب اعضا اولا همچنان متکی بر فریب و وعده‌های دروغ است و ثانیا اعضا را پس از جذب عملا زندانی و حبس می‌کند.
یکی از شهروندان کُرد ایرانی که قصد داشته به این گروه مسلح بپیوندد، به تازگی مجموعه‌ای از مکالمات خود را با حامیان این گروه در فضای مجازی منتشر کرده است که بسیار بازخورد داشته است و باعث بحث‌های فراوانی در مورد گروه‌های مسلحی مانند پاک و شیوه جذب اعضا توسط آنها شده است. در واقع این گروه‌های مسلح با کارنامه سیاه حقوق بشری، عملا اعضا را جذب نمی‌کنند؛ بلکه با وعده پوچ آنها را به گروگان گرفته‌اند.
نکته قابل توجه در این مجموعه مکالمات، تلاش فرد عضو پاک برای فریب است! یعنی فرد مذکور مدعی است که شرایط در پاک بسیار عالی است و آنها عضو ندارند، بلکه عده‌ای فدایی هستند. چگونه اعضای یک گروه مسلح که سابقه قتل و اقدامات متعدد ناقض حقوق بشر در کارنامه خود دارد، خودشان را فدایی می‌دانند؟ فدایی بودن در ساختار پاک، یعنی مجوز قتل و استفاده از کودکان به عنوان نیروی مسلح؟
هدف جذب با فریب در این گفت‌وگوی کوتاه، کاملا آشکار است. گروه مسلح آزادی کردستان به دروغ مدعی شده است که ۳ سال اول عضویت در این گروه کاملا اجباری است! البته پاک و سران آن پاسخ نمی‌دهند چرا باید یک گروه مسلح، عضویت را برای ۳ سال اجباری اعلام کند؟ آیا پاک، ارتش رسمی یک دولت مستقل و رسمی است؟ اگر پاسخ، مثبت است، چرا این دولت را سازمان ملل به رسمیت نمی‌شناسد؟ چرا اعضای پاک در کوهستان، متواری هستند؟ اصولا سه سال عضویت اجباری در پاک با چه هدفی انجام می‌شود؟ تربیت نیروی مسلح با هدف قتل کردها؟ مساله مهم بعدی این است که بعد از سه سال، آیا پاک فرد را رها می‌کند؟ آیا خروج از یک گروه مسلح، به راحتی صورت می‌گیرد؟ آیا پاک، به دلیل ماهیت مسلحانه و اقدامات ناقض حقوق بشر خود، به راحتی اجازه خروج اعضا را می‌دهد یا از افشا شدن اسرار خود هراس دارد و ممکن است به همین دلیل، فرد خواهان خروج را به قتل برساند؟ دروغ‌های پاک و حامیان آن در همین مکالمه کوتاه به خوبی قابل اثبات است. اگر فردی بخواهد زودتر از موعد ۳ سال از پاک خارج شود، آیا شکنجه و زندانی نمی‌شود؟ آیا سران این گروه می‌توانند نام و فهرست اعضای خود را که بعد از ۳ سال خدمت اجباری (بردگی) به صورت مسالمت‌آمیز از پاک خارج شدند را منتشر کنند؟ گزارش‌های متعددی منتشر شده است که نشان می‌دهد فرد متقاضی خروج در حین فرار، عملا توسط اعضای پاک کشته شده است.
نکته بعدی، فضای امنیتی و زندانی شدن اعضای این گروه است که به خوبی نشان می‌دهد فضای پاک، چقدر بسته و مسموم است. فرد عضو پاک، عملا ۳ سال باید تلفن همراه را رها کند. در شرایطی که در تمام ارتش‌های جهان و امنیتی‌ترین یگان‌های نظامی نیز حق ارتباط و استفاده از وسایل ارتباطی و اینترنت و تلفن همراه به رسمیت شناخته شده است، یک گروه مسلح با سابقه قتل غیرنظامیان، استفاده از تلفن همراه را برای اعضای خود به مدت ۳ سال ممنوع کرده و مدعی آزادی کردستان نیز است! سوال مهم این است که در آن ۳ سال، قرار است فرد چه کاری را انجام دهد که نباید به تلفن همراه دسترسی داشته باشد؟ چرا پاک از تضارب آرا و ورود افکار و آرای مخالف و سایر اندیشه‌ها به میان اعضای خود تا این حد نگران است؟ اگر پاک به ایدئولوژی و آموزش اعضای خود اطمینان دارد، چرا اجازه استفاده از تلفن همراه را به اعضای خود نمی‌دهد؟ در واقع، پاک، گروه مسلح نیست، حزب هم نیست، بلکه یک فرقه مسلح است که اعضا در آن زندانی هستند. در یک فرقه مسلح، اعضای کودک را به عنوان محافظ به کار می‌گیرند و مدعی آزادی همان کودکان کُرد هستند. این مکالمات منتشرشده به خوبی نشان می‌دهد که ساختار این فرقه مسلح تا چه حد بسته و امنیتی است و هدف، تربیت فدایی نیست! هدف مسخ و مغزشویی جوانان کُرد است تا آنها را به جنایتکار تبدیل کند.
