سروه خانی توسط دختر عمه‌اش به این راه گرفتار شد زیرا بیشتر وقتشان را با یکدیگر بودند.
چندین سال است که از دختر عمه سروه (بیان) هیچ خبری در دست نیست و معلوم نیست که چه بر سر او آمده است، خانواده سروه مطمئن هستند که تنها او توانسته بود که دخترشان را فریب دهد و با خودش ببرد، چرا که دخترشان در آن زمان بیست سال بیشتر نداشت.
سروه مدام در کار کشاورزی کمک حال پدر و مادر پیرش بود و اصلا پیش زمینه ای نسبت به هیچ حزبی نداشت و هیچ کدام از آنها را هم نمی شناخت، زمانی که سروه ناپدید شد هیچکدام از اعضای خانواده نمی دانستند کجا رفته است یا اینکه کجا باید به دنبال او بگردند!
ولی بعد از چند روز جستجو یک شماره ناشناس با آنها تماس گرفت و گفت که سروه عضو پژاک شده است و خیلی اصرار داشت که هرگز به دنبالش نروند، ولی مادرش تاب نیاورد.
مادر سروه به همراه با یکی دیگر از اعضای خانواده به عراق رفتند و چندین روز به آنها التماس کردند که حداقل یک بار دخترشان را ببینند، اما متاسفانه به هیچ وجه اجازه ندادند.
به همین دلیل مجبور شدند به ایران برگردند و از آن روز تا به حال چشم به راه بازگشت دختر کوچکشان هستند.
تاکنون دیدبان حقوق بشر کردستان ایران بر اساس اطلاعاتی که بدست آورده و مورد راستی آزمایی قرار گرفته است، از سرنوشت تعدادی از کودکان کُرد ایرانی که گرفتار پدیده شوم «ناپدیدشدگی اجباری» در گروه های شبه نظامی کُردی شده اند، سخن گفته است.
شاید بتوان فریب و ربایش نوجوانان، جوانان و البته کودکان کُرد و سپس مسلح کردن و استفاده از آنها برای اغراض و منافع رهبران گروه های شبه نظامی چون پژاک و پ ک ک را تنها دستاورد و هدیه مدعیان دفاع از حقوق مردم کُرد دانست.
درمواردی برخی رسانه های پ ک ک و پژاک اعلام کرده‌اند که این کودکان در میادین جنگی و درگیری با ارتش ترکیه یا در سوریه کشته شده‌اند، ولیکن مستنداتی وجود ندارد که آیا آنها واقعا کشته شده یا اتفاق دیگری برای آنها افتاده است.
نزدیک به دو سال از رفتن سروه می‌گذشت که خانواده‌اش به صورت اتفاقی در تلویزیون دیدند که اسم دخترشان را به عنوان یکی از کشته شدگان در یکی از مناطق ترکیه اعلام کردند، همه شوکه شدند…
نمی توانستند باور کنند که واقعاً خبر مرگ دخترشان باشد، البته هیچکس هیچ تماسی با آنها نگرفت که خبری از جزئیات کشته شدن سروه بدهد.
دوباره با آن شماره تلفن تماس گرفتند اما در دسترس نبود به همین خاطر تصمیم گرفتند خودشان به عراق بروند، اما زمانی که به آنجا رسیدند آنها اعلام کردند که سروه در منطقه جولمرگ در ترکیه کشته شده است، اما جنازه ای در کار نیست و گفتند که دیگر به دنبالش نگردید او قطعاً کشته شده است.
ولی مگر می شود یک دختر را به کشتن بدهند و جنازه اش را در کوه و بیابان رها کنند و هنوز هم مزاری برای او نباشد؟
اعضا و رهبران پژاک و پ.ک.ک چرا باید جنازه یک دختر را در کوهستان رها کرده باشند؟! یا اینکه به دروغ گفتند که سروه کشته شده است.
از آن روز به بعد مادر پیرش دیگر توان انجام هیچ کاری را ندارد و تنها یک کار را انجام می دهد و آن هم گریه است و چشم دوختن به در برای بازگشت دختر کوچکش.
