بار سنگین مشکلات متعددی که متعاقب از دست دادن فرزندانشان متحمل این خانواده ها میشود بعضا به فروپاشی و نابودی کامل برخی از آن خانواده ها منجر می شود.
بارها در خصوص خانواده های کرد ایرانی که قربانی سیاست های غیر انسانی و ناقض حقوق بشری چون ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پ ک ک/پژاک شده اند گفته ایم.
خواسته ها و مطالبات آنها را هم از زبان خودشان در قالب گفتگوهای متعدد و گزارشاتی مطرح کردیم.
روی سخن این خانواده های با مخاطبان خاص خود اعم از دولت ایران، نهادهای حقوق بشری داخلی و خارجی، رسانه ها و فعالین مجازی و در نهایت رهبران پ ک ک/پژاک است.
سرگردانی تنها یکی از آسیب هایی است که خانواده های قربانی سیاست ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پژاک با آن مواجه هستند.
اما، گویا گوش شنوایی نیست و دیده ای برای تماشای غم و اندوه بسیار آنها، آماده نیست!
این افراد و خانواده های قربانی، به اختیار این سرنوشت را پیدا نکردند، آنها به خواست خودشان گرفتار این حجم از مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و … نشدند و هیچ کدامشان از اینکه فرزند یا فرزندانشان توسط شبه نظامیان کُرد دزدیده یا فریب داده شده خوشحال نیستند.
یکی از آن چندین خانواده کُرد ایرانی درگیر در این موضوعات که قربانی اهداف رهبران اروپا نشین پژاک شده اند، «بهروز سبحانی» است.
آنطور که پدر «بهروز سبحانی» در گفتگویی با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران مطرح کرده، «پسرم تقریباً ۲۴ سال سن داشت و مشغول به کار هم بود و حتی قصد ازدواج داشت. مدتی بود که به یکی از دخترهای فامیل علاقه‌مند شده بود اما متاسفانه به دلیل نداشتن شرایط مالی مناسب جواب رد دادند.»
در واقع مشکلات فردی، عدم ثبات فکری و نگرانی از وضعیت آینده به واسطه شکست های عاطفی و احساسی که روح و روان افراد را متزلزل می نماید، همواره یکی از بزنگاه هایی است که عناصر پ ک ک/پژاک بر روی آن حسابی ویژه باز کرده اند.
پدر بهروز در ادامه این گفتگو همین موضوع را تایید می کند و می گوید: «بعد از آن پسرم دیگر آن بهروز سابق نبود گویا افسرده شده بود، اما هیچ وقت احتمال این را نمی دادیم که یک روز بخواهد عضو پژاک بشود.»
وی ادامه می دهد که: «احتمال این را میدهم که از طریق فضای مجازی با آن گروه ها شده بود و فقط به خاطر اینکه بتواند آن دختر را فراموش کند تن به عضو شدن در آن گروه داده بود.»
بله، آنها می دانند که در چنین وضعیتی آن فرد جوان (بهروز یا هر فرد دیگری) بسیار شکننده، احساساتی، هیجانی و غیرمعتدل است. آنها می دانند که در آن مقطع فرد جوان نیاز به حمایت و تایید شدن از جانب فرد یا گروهی دارد که بتواند خود را به دامن آنها اندازد.
بسیاری از نیازهای روحی و فکری در آن حالت برای فرد جوان شکست خورده در موضوعات احساسی و عاطفی هویدا می گردد که عناصر گروه های شبه نظامی کُردی نیز از آنها آگاهی دارند و به واسطه این موضوع در مسیر جذب نیروی جوان برای اهداف رهبران خود اقدام به عضویت آن فرد با وعده های دروغین و رنگارنگ می نمایند.
عناصر این گروه ها با سو استفاده از مشکلات فردی و خانوادگی به سراغ افراد گرفتار می روند تا بتوانند با وعده زندگی بهتر آنها را به سمت خود بکشانند و به این ترتیب «خانواده های کُرد ایرانی» را دچار آسیب های متعدد پس از جدایی فرزندانشان نمایند.
امیدواریم این قبیل اقدامات غیرانسانی و «ناقض حقوق بشری» که پ ک ک و شاخه ایرانی آن پژاک که در خاک اقلیم کردستان عراق مستقر هستند، مورد توجه فعالین و مجامع حقوق بشری داخلی و بین المللی قرار بگیرد.
