به گفته منابع محلی، YPG در ۲۶ ژانویه، محمد آزاد حسن را که در سال ۲۰۰۷ در حسکه به دنیا آمده بود، ربودند تا او را در دسته «کودکسرباز» خود جذب کنند.
خانواده این پسر در شبکه های اجتماعی خواستار آزادی وی شده‌اند. پرونده محمد آزاد حسن پدیده عجیبی نیست، متأسفانه فعالان حقوق بشر تقریباً هر هفته با آن روبرو می شوند.
بر اساس گزارش شبکه حقوق بشر سوریه (SNHR) که در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱ منتشر شد، این گروه وابسته به پ.ک.ک حداقل ۱۹ کودک را بین ۱ تا ۱۵ دسامبر سال گذشته ربوده است.
ژنوکال و گزارش سازمان ملل
موضوع عضوگیری و استثمار کودکان توسط این گروه در این کشور جنگ‌زده در گزارش سازمان ملل نیز منعکس شده است.
در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۰، شورای حقوق بشر سازمان ملل یافتههایی را به اشتراک گذاشت که YPG/PKK از کودکان به عنوان جنگجو در سوریه استفاده میکنند.
اگرچه PKK/YPG در ابتدا با ژنوکال- سازمان بشردوستانه سوئیسی با هدف «حفاظت از غیرنظامیان در درگیری‌های مسلحانه» تعهدی را امضا کرد تا استفاده از کودک سرباز را در سال ۲۰۱۴ متوقف کند، اما از آن زمان تاکنون بر موارد کودکسرباز در این گروه و شاخه‌های آن افزوده شده است.
اواخر سال گذشته، والدین کودکانی که توسط YPG ربوده شده بودند، در مقابل مقر سازمان ملل در قامشلی، شمال شرق سوریه، تظاهرات کردند.
حدوداٌ ۳۰ کودک، که گفته می‌شود دختر بودند، به زور توسط YPG، گروهی که عمدتاً تحت حمایت ایالات متحده تحت پوشش مبارزه با داعش بودند، ربوده شده بودند.
پ.ک.ک برای تامین نیروی انسانی خود به طور مداوم به روستاها حمله کرده و جوانان ۱۵ تا ۲۰ ساله را با استفاده از خشونت ربوده است.
پ.ک.ک علاوه بر عضوگیری اجباری، کمپین‌های تبلیغاتی را نیز به راه میاندازد که عمدتاً دانشجویان دانشگاه را هدف قرار می‌دهند. بر اساس اظهارات اعضای اسیر یا تسلیم شده این سازمان، رویکرد این گروه تا حد زیادی ثابت مانده است.
اظهارات کودکسربازان سابق کُرد سوری
یک کودک سوری که در ۱۴ سالگی به پ.ک.ک پیوست و از آنجا گریخت، گفت که پ.ک.ک در استان حلب سوریه فعالیت‌های متعددی انجام داده است.
این کودک با بیان اینکه دوستانش او را متقاعد به شرکت در «جلسات» پ.ک.ک کردند، گفت که پ.ک.ک به آنها گفته است که برای «بزرگ شدن» در دریک (Derik ) آموزش خواهند دید و سپس باز خواهند گشت.
گروهی از بچه ها به منطقه اعزام شدند و به مدت یک ماه و نیم آموزش دیدند. اما، پس از آموزش، زمانی که بچهها سعی کردند به خانههای خود برگردند، به آنها گفته شد اکنون عضو پ.ک.ک هستند و نمیتوانند آنجا را ترک کنند. به این کودک گفته شد: «شما چریک خواهید شد، خانواده خود را فراموش کنید.»
او به همراه دو کودک دیگر به منطقه گاره عراق، جایی که پ.ک.ک حضور قوی دارد، اعزام شد و توانست در مدت حضورش در متینا از این گروه بگریزد: «ما در زاپ و متینا در یک غار اقامت داشتیم. آنجا به ما آموزشهای سیاسی و نظامی دادند.»
وی افزود: «آنها به ما گفتند که ترکیه بزرگترین دشمن ماست»، و گفت که آنها همچنین از «فشار روانی» برای جلوگیری از خروج افراد استفاده کردند: «خیلی خوشحالم که فرار کردم. وقتی برگشتم مرا به خاطر هیچ جرمی محکوم نکردند».
